Glikemia aerobowa i beztlenowa

Glikemia aerobowa i beztlenowa

Glikoliza tlenowa i beztlenowa są obecnie popularnymi terminami. Są one fundamentalne w wyjaśnianiu, w jaki sposób organizm rozkłada żywność i zamienia ją w energię. Można również usłyszeć te terminy wymienione przez miłośników fitnessu; ćwiczenia aerobowe i beztlenowe są ważne dla poprawy zdrowia i samopoczucia. W żargonie naukowym glikoliza obejmuje dziesięć etapów, podczas których monosacharydy, takie jak galaktoza, fruktoza i glukoza, są przekształcane w substancje pośrednie w przygotowaniu do tlenowej lub beztlenowej glikolizy.

Pierwszy rodzaj glikolizy, który został odkryty, nazywany jest szlakiem Embden-Meyerhof-Parnas lub szlakiem EMP i jest uważany za najbardziej powszechny szlak wykorzystywany przez organizmy. Istnieją również alternatywne ścieżki, takie jak ścieżka Entner-Doudoroff. W kategoriach laika różne organizmy wykorzystują tlenową i anaerobową glikolizę do przekształcania żywności w energię. Istnieją dwie główne różnice między tymi dwoma typami procesów.

Glikoliza poprzez tlenową glikolizę zachodzi, gdy atomy tlenu i wodoru łączą się ze sobą w celu rozbicia glukozy i ułatwiają wymianę energii. Z drugiej strony, beztlenowa glikoliza występuje, gdy glukoza jest rozkładana bez obecności tlenu. Glikoliza beztlenowa jest wykorzystywana przez mięśnie, gdy tlen ulega wyczerpaniu podczas ćwiczeń, a powstały kwas mlekowy jest później usuwany z komórek mięśniowych i wysyłany do wątroby, która przekształca ją z powrotem w glukozę. Pierwsza różnica między glikolizą tlenową i beztlenową ma związek z obecnością lub brakiem tlenu. Jeśli w grę wchodzi tlen, proces ten jest określany jako tlenowy; w przeciwnym razie bez tlenu proces staje się beztlenowy.

Druga różnica dotyczy produktów ubocznych każdego procesu. Glikoliza tlenowa zawiera dwutlenek węgla i wodę jako produkty uboczne, podczas gdy beztlenowa glikoliza wywołuje uboczne produkty, takie jak alkohol etylowy w roślinach i kwas mlekowy u zwierząt; dlatego beztlenową glikolizę określa się czasem jako tworzenie kwasu mlekowego. Podczas ćwiczeń ciało ludzkie może rozkładać glukozę na trzy sposoby. Pierwszym z nich jest tlenowa glikoliza, druga poprzez układ fosfokreatyny, a trzecia poprzez beztlenową glikolizę.

Glikoliza tlenowa jest wykorzystywana jako pierwsza w każdej aktywności, przy czym system fosfokreatyny pomaga podczas działań trwających nie dłużej niż trzydzieści sekund. Glikoliza anaerobowa wytrąca się podczas czynności, które trwają długo - pomaga mięśniom spalić energię. Jednak ćwiczenia anaerobowe nie powinny być często wykorzystywane, ponieważ może to prowadzić do narastania kwasu mlekowego w organizmie, którego nadmiar powoduje skurcze ciała. Ćwiczenia aerobowe są nadal podstawowym sposobem szkolenia ciała w celu dostosowania się do wszelkiego rodzaju stresu; Wzmacnia system oddechowy organizmu, obniża ciśnienie krwi i skutecznie spala tłuszcz. Z drugiej strony ćwiczenia beztlenowe pomagają budować masę mięśniową i pozwalają organizmowi spalać zwiększoną ilość kalorii, nawet podczas odpoczynku. Aby uzyskać najlepsze wyniki, zarówno ćwiczenia aerobowe, jak i beztlenowe powinny zostać włączone do trybów fitness, aby utrzymać ciało z maksymalną wydajnością.

streszczenie

1. Glikoliza tlenowa i beztlenowa to dwa sposoby, dzięki którym organizmy rozkładają glukozę i przekształcają ją w pirogronian. Celem procesu glikolizy jest przekształcenie żywności w energię.
2. Pierwszą różnicą między tlenową i beztlenową glikolizą jest brak lub obecność tlenu. Jeśli obecny jest tlen, proces określany jest jako tlenowy, jeśli go nie ma, wówczas proces przebiega beztlenowo.
3. Druga różnica dotyczy produktów ubocznych procesu. Glikoliza tlenowa zawiera dwutlenek węgla i wodę jako produkty uboczne, podczas gdy beztlenowa glikoliza ma różne produkty uboczne u roślin zwierząt: alkohol etylowy w roślinach i kwas mlekowy u zwierząt.
4. Ciało ludzkie wykorzystuje zarówno tlenową, jak i beztlenową glikolizę podczas ćwiczeń. Aby osiągnąć idealną sprawność fizyczną, potrzebna jest równowaga ćwiczeń aerobowych i beztlenowych.