Are and Our

Czy vs Nasze

Czym byłby świat bez słów? Byłoby tak cicho; ludzie będą używać znaków do komunikowania się ze sobą. Nie byłoby pisemnej ani ustnej historii, muzyki i śpiewu, a wszyscy byliby analfabetami.

Jednak rodzimy się z umiejętnością mówienia i formowania słów, dzięki czemu możemy komunikować się ze sobą za pomocą języka mówionego i pisanego. Od prostych, pojedynczych sylab, które wypowiadamy jako dzieci, do złożonych zdań, które tworzymy jako dorośli, używamy słów do przekazywania naszych myśli i uczuć.

Są słowa, które znaczą to samo, ale są napisane inaczej, podczas gdy są słowa, które brzmią tak samo, chociaż mogą oznaczać różne rzeczy. Może to czasem być mylące. Weźmy na przykład słowa "są" i "nasze".

Słowo "jest" jest obecną, mnogą, wskazującą formą słowa "być". Jest ono używane w drugiej i trzeciej osobie i jest czasownikiem używanym do wskazania stanu istnienia. Jest używany jako prosty czasownik, a także pomocniczy lub pomocniczy czasownik.

Termin ten pochodzi od staroangielskiego słowa "earun" lub "aron", które zostało użyte jako koniugacja słowa "be". Jego pierwsze użycie jako słowa, które może zastąpić słowo "być" jako pierwsza osoba w liczbie mnogiej czasownik indykatywny był w 17 wieku. Oto kilka przykładów jego użycia:

Jedziemy do wodospadu Tinago. (Pierwsza osoba w liczbie mnogiej czas teraźniejszy.)

Przychodzisz czy nie? (Druga osoba w liczbie mnogiej czas teraźniejszy.)

Oni idą z nami. (Trzecia osoba w liczbie mnogiej czas teraźniejszy.)

Natomiast słowo "nasz" używane jest w odniesieniu do czegoś, co należy do osoby mówiącej i innych osób lub z nią związane. Jest przymiotnikiem, który jest dzierżawczą formą słowa "my". Jest używany w liczbie mnogiej i jako przymiotnik atrybutyczny.

Termin "nasze" pochodzi od staroangielskiego słowa "ure", które oznacza "nas". To z kolei pochodzi od proto-germańskiego słowa "ons" lub "unser" oznaczającego "nasz". Był używany od przed VIII wiekiem jako dopełniacz uzupełniający w liczbie mnogiej wyrazu "być".

Niektóre przykłady jego użycia to:

Nasz syn jest członkiem narodowej drużyny koszykówki. Naszym obowiązkiem jako obywatela tego kraju jest podtrzymywanie jego praw i ochrona zasobów naturalnych.

Ten pies jest nasz.

Streszczenie:

1. Słowo "jest" jest czasownikiem, a słowo "nasz" jest przymiotnikiem. 2. Słowo "nasz" odnosi się do czegoś, co należy do kogoś, szczególnie mówiącego i do innych ludzi, podczas gdy słowo "jest" oznacza stan istnienia i jest używane jako czasownik posiłkowy. 3. Słowo "są" używane jest w pierwszej, drugiej i trzeciej osobie, podczas gdy słowo "nasz" używane jest w liczbie mnogiej. 4. Słowo "są" pochodzi od staroangielskiego słowa "earun", które jest koniugacją słowa "być", podczas gdy słowo "nasze" pochodzi od starego angielskiego słowa "ure", które oznacza "nas".