Bipolar I i Bipolar II
Bipolar I vs Bipolar II
Bipolar I i Bipolar II to dwie formy choroby dwubiegunowej, zwane również chorobą afektywną dwubiegunową. To szczególne zaburzenie jest zaburzeniem psychotycznym charakteryzującym się podwyższonymi nastrojami lub wahaniami energii i nastroju.
Bipolar I charakteryzuje się epizodami maniakalnymi i depresyjnymi. Z drugiej strony bipolar II charakteryzuje się hipomanią i depresją. Różnica między manią a hipomanią jest również jednym z ważnych kontrastów między dwoma rodzajami zaburzeń. Termin "oralis" odnosi się do obu zaburzeń. Epizod składa się z określonego etapu (manii, hipomanii, depresji lub neutralnego), który może przejść do innego etapu lub epizodu. Wystąpienie dwóch stanów w stosunkowo krótkim czasie nazywa się epizodem "zmieszania".
Mania to stan nastrój, w którym występuje podwyższony poziom energii lub emocji. Ponadto, manii może również przejawiać się nadpobudliwość, drażliwość i ekstremalne lub nieprzewidywalne działania od osoby. Tymczasem hipomanja to łagodniejsza forma manii. Jednak hipomanja, która jest łagodniejszą formą, nie zmniejsza wpływu zaburzenia na jakość życia u pacjenta, u którego zdiagnozowano którykolwiek z tych typów.
Innym rozróżnieniem między chorobą dwubiegunową I a chorobą dwubiegunową II jest występowanie psychozy. Psychoza w chorobie dwubiegunowej I występuje w fazie maniakalnej, podczas gdy to samo zjawisko występuje w części depresyjnej u pacjentów z ChAD typu II.
Depresja to kolejna forma porównania. Pacjenci z chorobą Bipolar II mają bardziej intensywny stopień depresji w porównaniu do osób cierpiących na ChAD typu I. W większości przypadków pacjenci z chorobą dwubiegunową II znajdują się w stanie ciężkiej depresji przez długi czas, zanim powrócą do normalnego stanu lub hipomanii.
Leczenie obu zaburzeń dwubiegunowych wydaje się być takie samo, ale może różnić się w obszarach zogniskowanych. Ogólne leczenie obejmuje leczenie, psychoterapię, zmianę stylu życia lub hospitalizację. Zastosowanie leczenia zależy od przypadku każdego pacjenta i stopnia jego zaburzenia. Pod względem leków pacjenci z ChAD są zazwyczaj przepisywani stabilizatorami nastroju. Natomiast pacjenci z postacią Bipolar II mogą wymagać leków przeciwdepresyjnych, a nie stabilizatorów nastroju.
Streszczenie:
- Zarówno dwubiegunowy I, jak i dwubiegunowy II są postaciami zaburzenia dwubiegunowego. Oba typy mają "odźwierny" lub wahania nastrojów z jednego stanu do drugiego. Dwa wspólne epizody lub etapy obu rodzajów zaburzeń to depresja i stan neutralny lub normalny.
- Pacjenci z chorobą dwubiegunową I mają epizody manii i depresji, natomiast pacjenci z chorobą dwubiegunową II cierpią na hipomanię i depresję. Oprócz tych dwóch epizodów istnieją również przypadki stanu neutralnego, w którym pacjent funkcjonuje normalnie.
- Mania opisywana jest jako nienormalny i wzniosły nastrój energetyczny lub emocje. Z drugiej strony hipomanja to stan niższy lub stopień manii. Mania wymaga leków w postaci stabilizatorów nastroju, podczas gdy hypomania nie.
- Czas trwania manii, hipomanii lub depresji może trwać tygodnie, miesiące lub dowolny okres czasu w zależności od ciężkości zaburzenia.
- Psychoza występuje w chorobie dwubiegunowej I podczas epizodów maniakalnych. Ta sama psychoza występuje u pacjentów z chorobą dwubiegunową II podczas fazy depresji.
- Bipolar I jest związany głównie z manią. W przeciwieństwie do tego, bipolar II widzi raczej stan depresyjny niż stan hipomanii. Zarówno stan depresyjny w chorobie afektywnej dwubiegunowej I, jak i dwubiegunowej II może prowadzić do samobójstwa lub bardziej depresyjnego spojrzenia na życie, ponieważ pacjent odczuwa większą depresję przez dłuższy czas.
- Bipolar I może okaleczyć styl życia osoby. W przeciwieństwie do tych z dwubiegunowym II są w stanie normalnie funkcjonować.
- Leczenie obu rodzajów zaburzeń dwubiegunowych obejmuje leczenie, hospitalizację, psychoterapię i zmiany stylu życia. Pod względem leków pacjenci z ChAD są zwykle przepisywani na stabilizatory nastroju, natomiast pacjenci z ChAD są przepisywani antydepresyjnymi.
