Hindusko-dharma i sanatana-dharma
Dharma: Dharma w powszechnym rozumieniu odnosi się do ustrukturyzowanej religii lub obowiązków religijnych jako obowiązkowych w pismach o ustalonych religiach monoteistycznych, takich jak islam, chrześcijaństwo, buddyzm lub judaizm. Ale w kontekście hinduizmu lub hinduistycznej dharmy ma inną konotację. Termin Dharma można odnieść do sanskryckiego Dhri-dhatoo, które dosłownie znaczy podtrzymywać lub utrzymywać lub które jest integralne z czymś, jak opisuje AC Bhaktivadanta Sri Sri Prabhupada. Tak więc dharma cukru jest słodzona, a dharma ognia tworzy ciepło i płonie, a dharma rzeki ma płynąć lub dmuchać powietrzem. Jako taka dharma człowieka składa się z pewnych obowiązków, które czynią jego życie owocnym. Tak więc dharma jest niezmienną naturą istot ludzkich, niezależnie od jakiejkolwiek religijnej przynależności.
Sanatana-dharma: Tysiące lat przed terminem pojawienia się hinduizmu lub hinduizmu termin Sanatana-dharma znajduje w Vedzie najstarszą literaturę na świecie. Obowiązki, o których mowa powyżej, można zaklasyfikować do Sanatana-dharmy i Varnashrama-dharmy. Varnashrama-dharma określa ekonomiczne i społeczne obowiązki ludzi. Sanatana-dharma składa się z obowiązków typowo duchowych. Odnosi się do atman lub ducha, a zatem nie może się różnić od osoby. Sanatana-dharma jest bardzo trudna do zdefiniowania obiektywnie. Jednak nacisk kładziony jest na wieczne lub samoistne skłonności ludzi, które mają spełniać służbę zgodnie z życzeniem Boga i nie oczekując niczego w zamian. To, według Rishis, jest powszechne, poza życiem i śmiercią i nie ma nic wspólnego z czyimś bardziej ukochanym systemem. Przepisuje wieczne obowiązki, które ludzie powinni przestrzegać niezależnie od korzenia narodzin. Te obowiązki to uczciwość, czystość, brak przemocy, powściągliwość itp.
Dharma hinduistyczna: Określenie "hinduski" nie znajduje wzmianki w starożytnej literaturze, takiej jak Wedy i Purany. Zostało wymyślone przez Persów, by znaczyć ludzi mieszkających nad rzeką Sindhu. Zasadniczo hinduskie oznacza ludzi żyjących na określonym terytorium geograficznym, tj. Indian mieszkających nad rzeką Sindhu. Zanim Persowie nadali Indianom nazwę hinduską, terytorium geograficzne było znane jako Aryavarata. Kiedy grecki zdobywca Aleksander Wielki najechał tę część świata, Grecy użyli terminu Indu zamiast Hinduskiego, aby wskazać ludzi żyjących na tym terytorium. Ten "Indu" później stał się Indiami, a ludzie zaczęli być znani jako Indianie.
W okresie, w którym muzułmańscy władcy rządzili Indiami, pobierali jazia, dyskryminujący podatek od wszystkich nie-muzułmanów, w ten sposób angażując wszystkich nie-muzułmanów żyjących w Indiach jako odrębne wyznanie religijne i kulturowe o nazwie hinduskiej. Później w 19 wieku "Hindu" stał się uznawany za religię hinduską pochłaniającą mieszkańców Indii i Sanatana-dharmy. Nawet dziś w wielu krajach muzułmanie i chrześcijanie z Indii określani są odpowiednio jako hinduistowscy muzułmanie i hinduiści.
Korzeń hinduskiej dharmy znajduje się w Wedach i Puranach. Książki te są zbiorem praw duchowych, odkrytych przez Rishisa. Prawa te są absolutne i rządzą światem duchowym. Z biegiem czasu stała się złożoną tradycją, obejmującą wiele powiązanych ze sobą wyznań i praktyk o wspólnych cechach. Głównym tematem hinduskiej dharmy jest to, że życie istoty ludzkiej, zarówno obecnej, jak i przyszłej, jest kierowane przez działanie lub karmę, którą się podejmuje. Hindusko-dharma jest mistyczną religią, która uczy praktykujących, aby doświadczyli prawdy wewnątrz poprzez karmę (działanie), bhakti (oddanie) i gyanę (mądrość) i odczuwają jedność z Bogiem w śmierci.
Dharma hinduska, jak powszechnie wiadomo, jest syntezą wielu wierzeń i tradycji, takich jak Vaisnava, Shaiba, Shakta, Shikhism, Jainism itd. Dharma hinduistyczna praktykowana obecnie przez prawie 1,15 miliarda ludzi rozsianych po subkontynencie indyjskim i wielu częściach Azji składa się z pewnych rytuałów, festiwali i surowych zwyczajów. Jest to trzecia co do wielkości religia na świecie po chrześcijaństwie i buddyzmie. Dzisiaj hinduizm jest siłą polityczną, równoznaczną z tożsamością narodową Indii.
Streszczenie:
Sanatana-dharma jest najstarszą religią na świecie. Opiera się na zbiorze praw duchowych odkrytych przez Rishis tysiące lat temu. Przewiduje pewne obowiązki, które człowiek musi wykonać, aby osiągnąć pełnię życia. Sanatana-dharma ma charakter prehistoryczny i absolutny. Z drugiej strony termin hinduistyczna lub hinduska dharma jest określeniem nadanym przez Persów zaledwie kilka wieków temu, co oznacza ludzi żyjących nad rzeką Sindhu. Wraz z początkiem XIX wieku Hinduski zaczęto rozumieć jako zbiorowy termin opisujący religię praktykowaną przez Indian, a także przez mieszkańców Indii.
