Duch Święty i Duch Święty

Duch Święty kontra Duch Święty

Pierwsze tłumaczenie Biblii Króla Jakuba miało miejsce w 1611 roku. "Duch Święty" i "Duch Święty" są uważane za synonimy w czasach nowożytnych i były używane w Wersji Króla Jakuba w wielu przypadkach po przetłumaczeniu z języka greckiego. Dopiero znacznie później, kiedy "Duch Święty" został użyty w większości tłumaczeń Biblii, oznacza przede wszystkim trzecią osobę w Trójcy Świętej po Ojcu i Synu.

Różnice dotyczą raczej językoznawstwa, a nie teologii. Zamieszanie wynika głównie z użycia w przeszłości w porównaniu do obecnego użycia oraz z powodu różnych języków, które zostały włączone do nowoczesnego języka angielskiego. Na przykład słowo "duch" pochodzi od staroangielskiego słowa "gast", które jest ściśle związane z niemieckim słowem "geist". We współczesnym angielskim słowo "gast" wkradło się do słowa "aghast", co oznacza " być przerażonym, zszokowanym lub pozbawionym tchu ". Również niemieckie słowo" Zeitgeist "oznacza bezpośrednio" ducha czasów ".

Współcześni Anglicy rzadko używają dzisiaj "Ducha Świętego". Według biblijnych studentów tytuł "Holy Ghost" został odczytany z wersji autoryzowanej, a druga nazwa dla KJV. KJV rzadko używał tytułu "Duch Święty". Ale z najnowszymi tłumaczeniami Pisma Świętego tytuł "Duch" jest używany do zastąpienia "Ghosta" prawie we wszystkich przypadkach. Stało się tak głównie dlatego, że słowa nie zawsze zawierają ich prawdziwe znaczenie. W czasach króla Jakuba lub Szekspira "duch" oznaczał żywą esencję osoby, która mogła również być połączona z "duszą" lub "oddechem" i uważana była za synonim "ducha". W tamtych czasach "duch" był używany w odniesieniu do zmarłej istoty osoby lub zjawiska paranormalnego demonicznego.

W średniowieczu angielska Biblia została przepisana przez chrześcijańskich tłumaczy, używając różnych słów na greckie słowo, aby zaznaczyć, że istnieją dwa rozróżnienia. Tłumacze ci uznali, że "Duch Święty" i "Duch Święty" to dwa zupełnie różne pomysły. "Duch Święty" został użyty jako opis Ducha Pana, czyli Ducha Bożego, który odwiedził Hebrajczyków w Starym Testamencie. Z drugiej strony, termin "Duch Święty" został użyty jako opis trzeciej osoby lub ducha w Świętej Trójcy.

W VI wieku drukarze Biblii używali wielkich liter, aby dokonać wyraźnego rozróżnienia między tytułami, używając małych liter jako "duch" w Starym Testamencie i "Duch" w Nowym Testamencie. Te różnice w tłumaczeniu nie są oparte na oryginalnych słowach greckich lub hebrajskich. Grecka "pneuma" jest używana dla "ducha" i "hagion" dla "świętego". Te słowa zostały połączone jako "hagion pneuma" we wszystkich przypadkach, które zostały przetłumaczone na angielski jako "duch" lub "duch" w znacznym stopniu w zależności od tłumaczenie tłumacza.

W Biblii tytuł "Duch Święty" został użyty 90 razy w Nowym Testamencie KJV, podczas gdy "Duch Święty" pojawia się 4 razy. Kontekst użycia Nowego Testamentu był z profetycznego punktu widzenia. Tłumacze Biblii konsekwentnie zachowali kontekstualne rozróżnienie między wieloma formami "ducha", takimi jak "Duch Pana" i "Duch Boży".

W XVII wieku słowo "duch" było synonimem "ducha". Tłumacze Biblii użyli obu słów, aby podkreślić różnice między ideami ducha Boga i trzeciej części Trójcy w Starym Testamencie. W końcu słowo "duch" zostało użyte w odniesieniu do duszy zmarłej osoby i stało się straszną i niesamowitą istotą, która nawiedza ludzi. W czasach współczesnych wszystkie tłumaczenia Biblii, z wyjątkiem Wersji Króla Jakuba, używają "Ducha Świętego" we wszystkich przypadkach, w tym tych, które KJV nazywało "Duchem Świętym".

Streszczenie:

1. We współczesnych czasach tytuły "Duch Święty" i "Duch Święty" są uważane za synonimy.

2. Różnice w używaniu "Ducha Świętego" i "Ducha Świętego" wynikają głównie z niuansów języka angielskiego, na które wpływ mają słowa z innych języków.

3.W średniowieczu tytuł "Duch Święty" został użyty do opisu Ducha Bożego lub Ducha Pańskiego, podczas gdy "Duch Święty" został użyty do opisania trzeciej osoby w Świętej Trójcy.

4. Chociaż na podstawie greckich słów "pneuma hagion", tłumaczenia "Duch Święty" i "Duch Święty" w dużej mierze zależały od zrozumienia i interpretacji kontekstu przez tłumacza.

5. We współczesnych czasach prawie wszystkie tłumaczenia Biblii, z wyjątkiem Wersji Króla Jakuba, używają "Ducha Świętego" we wszystkich przypadkach.