Infekcje górnych i dolnych dróg moczowych

Nerki są odpowiedzialne za oczyszczanie krwi i eliminację produktów ubocznych w postaci moczu. Układ moczowy lub droga, po której następuje wydalenie moczu przed wydaleniem z organizmu, zaczyna się od nerki i kończy w ujściu pęcherza moczowego. Układ moczowy składa się z dwóch nerek, moczowodów (lub rur, które przenoszą mocz z nerek do pęcherza), pęcherza moczowego i cewki moczowej. U kobiet cewka moczowa znajduje się przed macicą, a u mężczyzn cewka przechodzi przez gruczoł krokowy i prącie. Zwykle tworzony mocz jest sterylny i wolny od jakiegokolwiek wzrostu drobnoustrojów.

Infekcja tego przewodu jest określana jako infekcja dróg moczowych i stanowi drugą najczęstszą przyczynę wizyt lekarskich na całym świecie. Zasadniczo wpływa na populację pomiędzy 20-50 lat a kobietą, która jest bardziej podatna niż mężczyźni. Najczęstszą przyczyną ZUM są bakterie (głównie E.coli), jednak mogą być spowodowane przez grzyby (Candida) lub wirusy (Herpes simplex virus-2). Większość bakterii wywołujących ZUM wchodzi do jelita lub przez pochwę.

Zakażenie dróg moczowych można podzielić na sekcje górną i dolną.

Górna infekcja dróg moczowych:

Górny układ moczowy składa się z nerek i moczowodów, a zakażenie któregokolwiek z nich jest określane jako zakażenie górnych dróg moczowych. Zakażenie nerek (odmiedniczkowe zapalenie nerek) jest niezwykle niebezpieczne i objawia się bólem w dolnej części pleców, gorączką, dreszczami, nudnościami i wymiotami. Gwarantują one natychmiastową wizytę u lekarza. Jeśli infekcja przeniknie poza nerki do krwi, może to spowodować posocznicę. Przypadki te są leczone przez podawanie dożylnych antybiotyków.

Infekcja dolnych dróg moczowych:

Pęcherz i cewka moczowa tworzą razem dolną część dróg moczowych. Infekcja cewki moczowej (zapalenie cewki moczowej) lub pęcherza moczowego (zapalenie pęcherza moczowego) objawia się pieczeniem podczas mikcji, zwiększoną częstością oddawania moczu, ciemnością i śmierdzącym moczem oraz krwią w moczu, mętnym moczem, bólem miednicy u kobiet i bólem odbytnicy u mężczyzn. Niższe przypadki ZUM są leczone przez podawanie doustnych antybiotyków.

Przyczyny UTI

Układ moczowy może być zainfekowany z różnych przyczyn. Długotrwałe stosowanie cewnika u obłożnie chorych jest główną przyczyną ZUM u ciężko chorych pacjentów. Niekompletne opróżnianie pęcherza jest doskonałym miejscem do rozwoju bakterii. Hormonalna nierównowaga, taka jak redukcja estrogenu, wpływa na prawidłową florę pochwy. Może to zwiększać ryzyko ZUM u kobiet w okresie menopauzy. Cukrzyca zmniejsza ogólną odporność organizmu, czyniąc go podatnym na rozwój drobnoustrojów w drogach moczowych. Niedrożność dróg moczowych zarówno wewnętrznych (kamienie nerkowe), jak i zewnętrznych (powiększenie prostaty) może uniemożliwić całkowite opróżnienie pęcherza. Jest to najczęstsza przyczyna infekcji dróg moczowych. Nieprawidłowa higiena w łazience (przecieranie obszaru krocza od tyłu do przodu) może przepchnąć bakterie z odbytu do cewki moczowej, co zwiększa ryzyko infekcji. Stosowanie środków antykoncepcyjnych, takich jak prezerwatywa, przepona lub środki plemnikobójcze, może zwiększać ryzyko ZUM u niektórych osób.

Diagnoza i leczenie

Rozpoznanie UTI można uzyskać, analizując główny strumień moczu i morfologię krwi. USG miednicy, dożylny pyelogram i cystoskopia mogą pomóc w potwierdzeniu diagnozy. Antybiotyki stanowią podstawę leczenia UTI.

Zapobieganie UTI

Kilka prostych środków ostrożności może zmniejszyć ryzyko wystąpienia ZUM. Po prawidłowej higienie w łazience po oddaniu moczu lub wypróżnieniu (wycieranie od przodu do tyłu), picie dużej ilości wody, noszenie wygodnej bielizny i regularne mycie okolicy krocza są sposobami na zmniejszenie ryzyka ZUM.