Różnice między podsumowaniem czasowym a przestrzennym

Anonim

Podsumowanie czasowe i przestrzenne

O ile to możliwe, nie chcemy angażować się w skomplikowane sprawy. Podczas naszych szkolnych zajęć prawdopodobnie nienawidziliśmy matematyki, a nawet nauk. W matematyce musisz obliczyć. Zazwyczaj nienawidzimy zajmować się liczbami. W nauce jest zbyt wiele terminów technicznych i zaczynamy przeklinać wszystkich wynalazców i naukowców, którzy zmusili nas do cierpienia w naszych badaniach. Nawet nauka ma matematykę! Czy słyszałeś o czasowym i przestrzennym podsumowaniu? Nie jest to typowe podsumowanie "x" i "y." Ma to coś wspólnego z nauką, szczególnie z neuronami. Neurony są częścią układu nerwowego. Bez nich nie będzie żadnego bodźca i reakcji. Aby dowiedzieć się więcej na temat różnicy między sumowaniem czasowym i przestrzennym, musimy przestudiować te skomplikowane pojęcia. Ale nie martw się! W tym artykule wyjaśnię podsumowanie czasowe i przestrzenne w najprostszych słowach. Wierzę, że nauczysz się czegoś z tych wyjaśnień.

Zanim głębiej zagłębimy się w różnicę między sumowaniem czasowym i przestrzennym, najpierw określmy "sumowanie". Innym terminem dla "sumowania" jest "sumowanie częstotliwości". Jest to proces, w którym neurony komunikują się ze sobą w celu określenia potencjału działania, który jest wyzwalany przez potencjały postsynaptyczne. Neuronitor presynaptyczny emituje neuroprzekaźniki, które należą do jednej z dwóch kategorii: pobudzające i hamujące neuroprzekaźniki. Komórka postsynaptyczna ulega dalszej depolaryzacji z powodu neuroprzekaźników pobudzających. Kiedy wzrasta praca ekscytujących neuroprzekaźników, przekaźniki hamujące zmniejszają ich działanie. Praca neuronów może obrócić się tylko w dwie akcje: ekscytujące lub hamujące; w ten sposób uzyskując ograniczoną odpowiedź. Istnieje sumowanie czasowe, jeśli docelowy neuron otrzymuje tylko krótkie interwały wejściowe z samotnego terminala aksonu. Istnieje sumowanie przestrzenne, gdy docelowy neuron otrzymuje kilka sygnałów wejściowych z kilku źródeł.

"Sumowanie czasowe" jest efektem wytworzonym przez konkretny neuron, aby móc osiągnąć potencjał czynnościowy. "Podsumowanie" zwykle występuje w zależności od tego, jak długo jest stała czasowa i częstego występowania potencjałów czynnościowych. Zawsze istnieje jeszcze jedno zwiększenie potencjału akcji tuż przed poprzednim potencjałem. Poprzedni i drugi potencjalny punkt sumują się, generując w ten sposób większy potencjał. Kiedy to nastąpi, potencjał może osiągnąć swój próg, aby rozpocząć kolejny potencjał działania. Jeśli chodzi o wizję, bierze się pod uwagę czasowe sumowanie. Prawo Bunsena-Roscoe jest odwrotną proporcją intensywności i czasu. Częstotliwość widzenia jest związana z częstotliwością błysków. Zgodnie z prawem, im dłuższy bodziec, tym większa szansa na osiągnięcie liczby kwantów potrzebnych do widzenia.

Tymczasem "sumowanie przestrzenne" jest metodą uzyskiwania potencjału czynnościowego w neuronie, który odbiera sygnał wejściowy z kilku komórek. Kiedy dodajesz lub sumujesz potencjały z dendrytów, będziesz miał sumowanie przestrzenne. Jak wspomniano wcześniej, kiedy potencjał osiągnie próg, wygeneruje on inny potencjał działania. Nazywa się to fazą pobudzania, podczas gdy faza hamująca zapobiega lub neutralizuje komórkę przed osiągnięciem takiego potencjału czynnościowego. Zgodnie z prawem Ricco, w oku, intensywność i obszar są odwrotnie zmienne ze względu na połączenie sygnałów od prętów do bipolarnych, które przekształcają się w komórki zwojowe.

Streszczenie:

  1. "Podsumowanie" jest również znane jako "sumowanie częstotliwości". Jest to proces, w którym neurony komunikują się ze sobą w celu określenia potencjału działania, który jest wyzwalany przez potencjały postsynaptyczne.

  2. Sumowanie następuje zazwyczaj w zależności od tego, jak długo jest stała czasowa i od częstego występowania potencjałów czynnościowych.

  3. "Sumowanie czasowe" jest efektem wytworzonym przez konkretny neuron, aby móc osiągnąć potencjał czynnościowy.

  4. Tymczasem "sumowanie przestrzenne" jest metodą uzyskiwania potencjału czynnościowego w neuronie, który odbiera sygnał wejściowy z kilku komórek.