Amerykański i brytyjski angielski
American Vs British English
Angielski i brytyjski angielski to raczej walka o to, jaka narodowość powinna być przypisana pod względem wzrostu i doskonałości języka angielskiego. Podczas gdy zarówno władze amerykańskie, jak i brytyjskie mogą powiedzieć, że są władzami, wysoce dyskusyjne jest rozważenie, które z nich musi stać się standardem.
Historycznie, Brytyjczycy stali się większą potęgą przed Amerykanami i to mogło być powodem ich dumy z rozwoju języka angielskiego. Jednak Amerykanie również wywarli wpływ w okresie powojennym, czyniąc z nich popularną, jeśli nie, większą autorytet języka angielskiego.
Ponadto, niektóre znaczące osobistości poprzednio miały na celu standaryzację języka, takiego jak Noah Webster, twórca popularnego słownika Webstera. Starał się bardziej polegać na amerykańskim stylu angielskiego, ale tak naprawdę nie udało mu się ujednolicić języka, ponieważ wielu konkurujących autorów opublikowało własne słowniki przy użyciu brytyjskiej notacji. Z tego powodu oba rodzaje języka angielskiego będą brzmiały inaczej po wypowiedzeniu. Niektóre słowa będą bardzo różne, ponieważ niektóre litery zostaną zrzucone, podczas gdy inne litery zostaną transponowane pod względem pozycji.
Pod względem posiadania American English opiera się bardziej na "masz", jak w zdaniach "Czy masz smartfon?" I "Ona nie ma żadnych krewnych." W języku brytyjskim, chociaż poprzednie zapisy są nadal dopuszczalne, bardziej odpowiednie jest, jeśli jest napisane w ten sposób: "Masz smartfona?" i "Ona nie ma żadnych krewnych." Jak widać, brytyjski angielski jest bardziej na notacji "mam".
Imiesłów bierny słowa "get" (czasownik) również się różni. W Ameryce jest "Lepiej pływać w basenie". W języku brytyjskim jest "Ona ma o wiele lepsze pływanie".
Być może największą różnicą między angielskim i brytyjskim angielskim jest ich słownictwo. Niektóre z najbardziej popularnych terminów to "kaptur" w języku amerykańskim, podczas gdy w języku angielskim znany jest jako "czapeczka". "Ciężarówka" jest terminem preferowanym w amerykańskim angielskim, podczas gdy w brytyjskim nazywa się "ciężarówką". Jest zbyt wiele terminów, o których warto wspomnieć.
Pod względem pisowni brytyjski angielski zwykle ma tę dodatkową literę "u" jak "kolor", zamiast "koloru" i "smaku" zamiast "smaku". Używa też "se" zamiast "ze" jak "protekcjonalnie" zamiast "protekcjonuj" i "rozpoznaj" zamiast "rozpoznaj".
streszczenie
1. Amerykański angielski akceptuje użycie "ma" dla oznaczenia posiadania, podczas gdy w brytyjskim angielskim powinno być "mieć". 2. W słownictwie amerykański angielski zazwyczaj w pewnym sensie odrzuca literę "u" i używa słowa "ze" kończąc się w niektórych słowach w porównaniu do użycia angielskiego przez "ou" i "se".
