Apraksja i dyzartria

Apraxia charakteryzuje się utratą zdolności do wykonywania lub wykonywania wyuczonych, celowych ruchów.

Apraksja vs dyzartria

Apraxia to niezdolność do wykonywania wcześniej poznanych ruchów, pomimo posiadania pożądania i siły fizycznej do wykonywania czynności. Dysarthria to po prostu trudna artykulacja; "Dys" oznacza nienormalny lub trudny, a "arthria" oznacza artykulację słów podczas mówienia. Oba są zaburzeniami ośrodkowego układu nerwowego i oba mają taki sam wynik błędu i trudności w mowie.

Dysarthria jest wynikiem uszkodzenia neurologicznego komponentu motorycznego układu mowy ruchowej, tj. Układu nerwowo-mięśniowego zaangażowanego w mówienie. Apraxia jest nabytym zaburzeniem planowania motorycznego. Apraxia wynika z zaburzonej zdolności generowania programów motorycznych dla ruchów mowy, takich jak poruszanie językiem w szczególny sposób. W dyzartrii występuje błąd w przekazywaniu impulsów kontrolujących ruchy motoryczne mowy. Dysartria jest zakłócona kontroli mięśni ze względu na uszkodzenia centralnego lub obwodowego układu nerwowego, co oznacza, że ​​będzie trudność z wymową słów. Dysartria może być spowodowana zmianami w mózgu (nowotworem), uszkodzeniem nerwu podczas zabiegu chirurgicznego, chorobami nerwowo-mięśniowymi (myasthenia gravis, choroba Parkinsona) oraz z powodu toksycznego uszkodzenia przez alkohol. Dysarthria jest błędem transmisji, ale apraksja jest błędem planowania lub wymaganego programowania potrzebnego do ruchu. W apraksji osoba ma wolę i wiedzę, by mówić, ale nie może realizować zamówienia. Dźwiękowe wejście i zrozumienie są również normalne u osób aproksycznych.

Uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego (mózg i rdzeń kręgowy) powodują spastyczne dyzartria, gdzie dochodzi do ciągłego skurczu mięśni, podczas gdy uszkodzenia obwodowego układu nerwowego wywołują dysfunkcję wiotką, w której następuje całkowite rozluźnienie mięśni. Błędy występujące w dyzartrii są spójne i przewidywalne, polegające głównie na zniekształceniach i zaniechaniach mowy.

Apraksja występuje z powodu uszkodzenia mózgu, zwłaszcza części mózgu, w których mowa. Stąd apraksja jest zawsze spowodowana uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego i nigdy nie jest uszkodzeniem obwodowego układu nerwowego. W apraksji błędy są różne, gdy osoba ma spontaniczną mowę, a błędy są inne, gdy osoba mówi wyuczoną, powtarzaną mowę. Przeważnie ludzie mają błędy zastępstw, powtórzeń i dodatków. Aspekty mowy, takie jak artykulacja, fonacja, rezonans, tempo i oddychanie są dotknięte w dyzartrii, podczas gdy wszystkie te są prawie normalne w apraksji.

Zmiany w napięciu mięśni mogą wpływać na dyzartię, ponieważ wpływa to na ruch języka, warg i podniebienia miękkiego. Dlatego często występują związane z tym problemy z trudnością w połykaniu pokarmu u pacjentów cierpiących z powodu dyzartrii. W apraksji nie wpływa to na napięcie mięśniowe, co jest bardzo ważnym punktem różnicowania między tymi dwoma istotami. Inną uderzającą cechą jest to, że wraz ze wzrostem tempa mowy inteligencja mowy zmniejsza się w przypadku osób z dyratrią, ale jest odwrotnie w przypadku osób cierpiących na tę chorobę.

Leczenie dyzartii polega na leczeniu podstawowej zmiany powodującej zaburzenie mowy wraz z mową i terapią zajęciową przez specjalnie przeszkolonych patologów języka mowy (SLP). Apraksję można leczyć przez terapię mowy, terapię fizyczną i zajęciową oraz leczenie problemów psychologicznych, ponieważ trudno jest ułożyć słowa w prawidłowej kolejności, a czasami nie można znaleźć odpowiedniego słowa. Streszczenie:

Apraxia to niezdolność do wykonywania dobrowolnych działań pomimo woli i fizycznej zdolności do ich wykonywania. Jest to brak programowania silnika potrzebnego do wykonania działania. Dysartria to niezdolność mówienia z powodu uszkodzenia obszarów mowy motorycznej mózgu. Apraksja może wpływać na każde działanie, od mowy po ruchy rąk, chodzenie itp. Leczenie apraksji odbywa się za pomocą mowy i terapii zajęciowej, podczas gdy dyzartria może być korygowana przez leczenie przyczyny neurologicznej.