Depresja i depresja maniakalna
Depresja a maniakalna depresja
Depresja maniakalna i depresja są często mylone ze sobą, ponieważ mają długą listę bardzo powszechnych objawów. Niemniej jednak, są to zupełnie różne warunki kliniczne, których identyfikacja, leczenie i rokowanie muszą być wyraźnie rozróżnione. Zgodnie z najnowszym odkryciem statystycznym obejmującym ludność Stanów Zjednoczonych, około 14,8 miliona dorosłych osób cierpi z powodu dużej depresji, a tylko 5,7 miliona ma depresję maniakalną. To dane zebrane przez American National Institute of Mental Health, które pokazują więcej osób cierpiących na depresję w porównaniu z pacjentami z depresją maniakalną. Depresja maniakalna charakteryzuje się niestabilnym nastrojem. W związku z tym należy spodziewać się zmian nastroju i nagłych zmian nastroju u osób z depresją maniakalną. Z tego powodu ten stan jest powszechnie znany jako zaburzenie dwubiegunowe. Jest to określane jako dwubiegunowe, ponieważ wydaje się, że w jednej osobie występują dwa stany nastrojów. Na jednym końcu osoba może czuć się zbyt przygnębiona (poważna depresja) lub lekko przygnębiona (hipopresja). Z drugiej strony, osoba może doświadczać okresu skrajnej euforii (hiper-manii), charakteryzującej się ekstremalnymi skokami energii fizycznej lub po prostu łagodnym wzbudzeniem (hipomanią). Mania jest jednym z powodów, dla których pacjenci z depresją maniakalną łatwo ulegają zmęczeniu. Obecność stanu maniakalnego polega na oddzieleniu depresji maniakalnej (choroby afektywnej dwubiegunowej) od depresji klinicznej, ponieważ osoby cierpiące na depresję nie powinny wykazywać stanu manii. Tak więc osoby cierpiące na depresję maniakalną mogą mieć jedną lub dwie formy depresji, podczas gdy osoby cierpiące na depresję kliniczną niekoniecznie doświadczają depresji maniakalnej. Z drugiej strony, depresja kliniczna, duża depresja lub depresja jako taka charakteryzuje się ciągłym uczuciem skrajnego smutku, który może już utrudniać codzienne funkcjonowanie osoby. Aby można go było rozpoznać jako kliniczny typ depresji, objawy depresyjne muszą trwać kilka dni. Osoba cierpiąca na depresję zwykle wykazuje jeden rodzaj nastroju (smutek), dlatego też jest uważana za zaburzenie jednobiegunowe. W odniesieniu do leczenia, depresja maniakalna jest zarządzana za pomocą leków przeciwwstrząsowych. Popularnymi przykładami są Depakote i Lamictal. Są to regulatory nastroju, które zapobiegają częstym zmianom nastroju. Odwrotnie, depresją zarządzają leki przeciwdepresyjne, które obejmują szeroki zakres podklas takich jak SSRI (selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny), IMAO (inhibitory monoaminooksydazy) i TCA (trójcykliczne leki przeciwdepresyjne).
