-er i -or
-er vs -or
W tym artykule omówiono różnice w używaniu sufiksów "-er" i "-or" w języku angielskim. "-Er" i "-or" są używane zarówno w amerykańskim angielskim, jak i brytyjskim. Częstotliwość i akceptowalność słów utworzonych przy użyciu tych przyrostków w Ameryce i Wielkiej Brytanii są różne. Różnica dialektów i różnica w pisowni są odpowiedzialne za różne zastosowania. Rzućmy okiem na różnice w pisowni między angielskim angielskim i brytyjskim angielskim, gdzie używane są "-er" i "-or".
Różnice w angielskiej pisowni angielskiej i brytyjskiej Angielska i angielska pisownia są różne. Amerykanie celowo zmienili pisownię, aby po uzyskaniu niepodległości oddzielić ich tożsamość od Brytyjczyków, a jednym ze sposobów na zrobienie tego było wprowadzenie zmian w sposobie, w jaki pisali swoje słowa. Tak więc, widać, że w Ameryce jest wiele słów, które kończą się na "-er", a to samo słowo oznacza, że to samo kończy się na "-or" w brytyjskim angielskim. Na przykład "doradca" i "doradca". Oba wyrazy oznaczają to samo, ale w amerykańskim angielskim jest on pisany jako "doradca", aw angielskim angielskim "doradca".
Różnica w pisowni nie jest tylko pomiędzy amerykańskim i brytyjskim angielskim. Istnieje wiele zastosowań, w których wariacja leży pośród tego samego kraju. Czasami obie pisowności są dopuszczalne, ale niektórzy używają przyrostka "-er" więcej, a niektórzy lubią używać "-lub" więcej. Na przykład proste badania pokazują, że tendencja profesorów uniwersytetów Northeastern w Ameryce do używania prefiksu "-or" była silniejsza niż ich odpowiedników na zachodnim wybrzeżu. Podobnie preferencje dotyczące używania "-er" były najsilniejsze na szkockich uniwersytetach. Agresywne przyrostki Agresywne przyrostki to te przyrostki, które po dodaniu do słowa zamieniają czasowniki na słowa, które są rzeczownikami typu "ktoś", "kto + czasownik". Na przykład ktoś, kto udziela porad, jest doradcą. "Doradzam" jest tutaj czasownikiem. Jednak po dodaniu sufiksu "-or" staje się rzeczownikiem "doradca".
Sufiksy "-er" i "-or" są zarówno przyrostkami agentów. Zauważono, że sufiks "-or" widoczny jest głównie w słowach wywodzących się z języka łacińskiego. Łacińskie słowa, które kończą się na "-ate", są postrzegane, aby prawie zawsze brać przyrostek "" lub ". Na przykład słowo "dyktator" nie ma odmiany. Sufiks "-er" jest używany na końcu prawie każdego czasownika, który wymaga użycia agenta lub "wykonującego" jakiegoś działania. Na przykład "preach" jest czasownikiem i można go przekształcić w "kaznodzieję", który jest rzeczownikiem przez dodanie przyrostka "-er". Streszczenie:
1. Sufiksy "-er" i "-or" są preferowane w słowach inaczej przez amerykański angielski i brytyjski angielski. Różnice w pisowni występują również w różnych regionach tego samego kraju. 2. Sufiksy "-er" i "-or" są przyrostkami agentów, a "-er" jest używane z prawie wszystkimi czasownikami agentów, które są przekształcane na rzeczowniki. Sufiks "-or" jest używany głównie w łacińskich słowach kończących się na "-ate".
