Płynny i wodny
Liquid vs Aqueous
Ciecz jest stanem materii. Istnieją trzy stany materii, mianowicie: ciało stałe, ciecz i gaz. Wszystkie mają swoje szczególne cechy i właściwości. Przez "wodny" rozumiemy w rzeczywistości roztwór, w którym rozpuszczalnikiem jest woda i rozpuszczony jest w niej jakiś związek.
Ciecze Płynność to stan materii. Ma pewne charakterystyczne cechy, które odróżniają ją od ciał stałych i gazów. Pierwszą cechą cieczy jest to, że może płynąć. Wlać szklankę wody na pochyłej powierzchni i widać, jak płynie z wyższej na niższą powierzchnię. Drugą główną cechą jest to, że przyjmuje kształt pojemnika. Kiedy ciecz wlewa się do różnych kształtów pojemników, przyjmują kształt każdego pojemnika. Po zamknięciu w pojemniku wywierają nacisk równomiernie na wszystkich powierzchniach. Trzecią najbardziej charakterystyczną cechą cieczy jest napięcie powierzchniowe. Najlepszym przykładem napięcia powierzchniowego jest gotowanie mleka w pojemniku. Po ugotowaniu osiąga szczyt i puchnie jak kula, ale nie od razu wypływa. Ta charakterystyka prowadzi do zjawisk zwanych "zwilżaniem".
Inne właściwości płynów polegają na tym, że kompresja jest oparta przez niektóre płyny, podczas gdy inne nie są odporne. W dynamice płynów ciecze uważane są za nieściśliwe. Gęstość cieczy jest wyższa niż gazów i zbliża się do ciał stałych ze względu na gęstość. Ciecze wraz z ciałami stałymi są nazywane "materią skondensowaną". Nazywa się ją "płynną" ze względu na jej zdolność do płynięcia podobną do gazów. Ciecze są mierzone w jednostkach "objętościowych". Użyte jednostki to metr sześcienny (m.), Metr sześcienny lub litr oraz centymetr sześcienny lub mililitr. 1dm3 = 1L = 0,001m3 lub 1cm3 = 1ml = 0,001L = 10-6m3 Objętość cieczy zmienia się wraz z temperaturą i ciśnieniem. Po podgrzaniu rozszerzają się; po ochłodzeniu kurczą się.
Roztwory wodne Roztwór wodny lub wodny jest zasadniczo roztworem, w którym woda jest rozpuszczalnikiem. "Wodny" oznacza "podobny do", "spokrewniony z" lub "rozpuszczony w wodzie". Istnieją dwa rodzaje substancji, które łatwo rozpuszczają się w wodzie, zwane "hydrofilowymi", oraz te, które nie rozpuszczają się dobrze w wodzie, nazywany "hydrofobowym". Przykładem wodnego roztworu jest NaCl (aq) - jest to roztwór chlorku sodu w wodzie. Jak widać w przykładzie, (aq) odnosi się do wodnego roztworu we wzorze chemicznym. Gdyby był w stanie stopionym, NaCl byłby napisany jako NaCl (l). Substancje, które rozpuszczają się w wodzie, są nazywane "rozpuszczalnymi", a te, które nie są nazywane "nierozpuszczalnymi" i tworzą "osad" zamiast wodnego roztworu.
Wodne roztwory mają silne lub słabe elektrolity w zależności od tego, czy przewodzą elektryczność, czy też stają się słabymi przewodnikami. Te, które są dobrymi przewodnikami, mają więcej jonizacji w roztworze. Dla zrozumienia reakcji pomiędzy dwoma roztworami wodnymi obliczenia oparte są na "stężeniu" wcześniejszej postaci substancji rozpuszczonej przed rozpuszczeniem i "polaryzacją" roztworów.
Streszczenie: Podstawową i podstawową różnicą między wodnym roztworem i cieczami jest to, że ciecz jest stanem materii, który ma pewne typowe cechy, które odróżniają go od innych stanów materii, tj. Ciał stałych i gazów; podczas gdy roztwór wodny jest roztworem, w którym rozpuszczalnikiem jest woda, która jest cieczą, oraz pewna inna substancja lub związek, który jest rozpuszczony w niej, zwany solute.
