Novolog i Humalog
Wprowadzenie
Insulina jest hormonem produkowanym przez komórki beta trzustki. Po każdym posiłku komórki beta uwalniają ten hormon do organizmu, aby umożliwić organizmowi przechowywanie glukozy uzyskanej z diety. Bez uwolnienia tego hormonu poziom cukru we krwi pozostanie podwyższony. To utrzymujące się podwyższenie poziomu cukru we krwi ma szkodliwy wpływ na naczynia krwionośne i inne narządy, takie jak oczy, serce i nerki. Chorzy na cukrzycę typu 1 cierpią na wadliwe wydzielanie insuliny w trzustce. Wśród tych osób komórki beta trzustki są poważnie uszkodzone, co wymaga suplementacji analogów insuliny w celu utrzymania poziomu cukru we krwi na normalnym poziomie. Natomiast osoby z cukrzycą typu 2 są zdolne do uwalniania insuliny. Mają one jednak oporność na insulinę, co oznacza, że pomimo odpowiedniego uwalniania hormonu z trzustki dochodzi do złej reakcji organizmu. Z tego powodu pacjenci ci również potrzebują analogów insuliny, aby zapobiec powikłaniom przedłużonego wzrostu poziomu cukru we krwi.
Rodzaje analogów insuliny
Analogi insuliny są scharakteryzowane w zależności od ich działania układowego po wstrzyknięciu. Istnieje szybka insulina, która zaczyna działać układowo, 15 minut po podaniu. Poziom insuliny we krwi osiąga maksimum po godzinach i nadal działa systemowo przez kolejne 2-4 godziny. Przykładami są Insulina Lispro (Humalog) i Insulina Aspart (Novolog). Regularna lub krótkodziałająca insulina jest uwalniana wolniej niż insulina o szybkim działaniu. Po podaniu insulina dociera do krwiobiegu w ciągu 30 minut i osiąga wartości szczytowe po 2-3 godzinach po wstrzyknięciu. Jego ogólnoustrojowy wpływ na organizm trwa kolejne 2 do 6 godzin. Z drugiej strony insulina o pośrednim działaniu jest uwalniana 2 do 4 godzin po podaniu. Osiąga maksymalne poziomy po 4 do 12 godzin po wstrzyknięciu. Insulina długo działająca pozostaje w krwioobiegu przez 24 godziny po wstrzyknięciu. Ten artykuł został napisany w celu omówienia różnicy między dwoma przykładami insuliny szybko działającej, mianowicie insuliny Lispro (Humalog) i insuliny Aspart (Novolog).
Insulina Lispro (Humalog)
Od 1996 r. Na rynek wprowadzono insulinę lispro. W rzeczywistości był to pierwszy analog insuliny stosowany klinicznie. Jego nazwa pochodzi od jego struktury. Jego różnica w stosunku do insuliny polega na tym, że występuje zmiana między aminokwasami lizyną B28 i proliną B29. Jest on sformułowany jako roztwór heksameryczny dostępny w fiolkach. Po podaniu podskórnym preparat heksameryczny jest rozszczepiany na formułę monomeryczną, co prowadzi do bardzo szybkiego wchłaniania przez organizm. W efekcie ma krótszy czas działania, jeśli chodzi o obniżenie poziomu cukru we krwi. Jest to zwykle stosowane u pacjentów z podwyższonym poziomem cukru we krwi, szczególnie po posiłku. Nazywa się to hiperglikemią poposiłkową. Zwykle stosuje się go u dzieci iu pacjentów z długotrwałą chorobą nerek. Ma także tę zaletę, że ma profil bezpieczeństwa u kobiet w ciąży, które są dotknięte różnymi postaciami cukrzycy. Z powodu szybkiego działania i krótkotrwałego działania ogólnoustrojowego zwykle podaje się go bezpośrednio przed posiłkiem lub do 15 minut bezpośrednio po posiłku.
Insulina Aspart (Novolog)
Insulina aspart również pochodzi od jej struktury aminokwasowej. Zostało to sformułowane dzięki zaawansowanej technologii rekombinacji DNA, w której prolinę, aminokwas znajdujący się w 28. pozycji, przestawiono na kwas asparaginowy. Podobnie jak insulina Lispro, insulina Aspart jest również preparatem heksamerycznym. Jednak zamiast dysocjować na monomery, dysocjuje on na dimery i monomery. Ta dysocjacja umożliwia szybkie wchłanianie przez organizm niż regularny hormon insuliny. To skutkuje wyższym szczytem efektów ogólnoustrojowych, ale krótszym czasem działania obniżającego poziom cukru we krwi. Maksymalne stężenie insuliny aspart we krwi osiąga się 52 minuty po podaniu. Różni się to od insuliny lispro, w której jej maksymalne stężenie osiąga się 42 minuty po wstrzyknięciu, 10 minut wcześniej niż insulina aspart. Z drugiej strony insulina regularna osiąga wartości szczytowe po 145 minutach od podania. Ze względu na szybkie uwalnianie leku i krótkie działanie ogólnoustrojowe insulina aspart jest częściej stosowana u dorosłych pacjentów z cukrzycą typu 1.
streszczenie
Insulina Lispro (Humalog) i Insulina Aspart są szybko działającymi insulinami, które są stosowane w celu obniżenia poziomu cukru we krwi u pacjentów z hiperglikemią lub cukrzycą. Oba są uwalniane w ciągu 15 minut po podaniu i osiągają wartości szczytowe wcześniej niż zwykła insulina. Z tego powodu oba te leki mają krótsze działanie obniżające poziom cukru we krwi, co prowadzi do skrócenia okresu półtrwania. Jednak mają one również różnice pod względem struktury, wskazań i maksimum maksymalnego stężenia. Insulina lispro dysocjuje na monomery, podczas gdy insulina aspart dysocjuje do postaci dimerycznej i monomerycznej. Oba leki mają różne substytucje aminokwasowe w porównaniu do zwykłej insuliny. Insulina lispro ma bezpieczniejszy profil kliniczny, ponieważ może być podawana dzieciom i ciężarnym chorym na cukrzycę. Z drugiej strony insulina aspart ma opóźniony szczyt działania, który występuje po 52 minutach, w porównaniu z insuliną Lispro, która osiąga maksimum w 42 minucie po podaniu.
