Pentium D i Pentium Dual Core

Pentium D kontra Pentium Dual Core

Pentium D był pierwszym dwurdzeniowym procesorem Intela, który starał się konkurować z AMD, który posiadał już dwurdzeniowy procesor na rynku. Miał wiele wad i szybko został zastąpiony przez dwurdzeniowy procesor Pentium, który został wydany zaledwie kilka lat później. Różnica między tymi dwoma procesorami, które dyktują inne aspekty, to architektura, z której pochodzą. Pentum D były oparte na P4, podczas gdy podwójne rdzenie dostosowały architekturę rdzenia, która została później wykorzystana przez linie Core i Core2.

Zasadniczo procesory Pentium D są w stanie pracować z dużo większą prędkością zegara w porównaniu z podwójnymi rdzeniami. Pentium Ds był w stanie osiągnąć prędkość do 3,7 GHz, a podwójne rdzenie zatrzymały się tuż nad 3Ghz. Ciepło trzymało Pentium Ds z powrotem, a nawet przy niższych częstotliwościach zegara, wciąż wytwarzało o wiele więcej ciepła w porównaniu do podwójnych rdzeni. Pentium D mają TDP między 95-130 W, podczas gdy podwójne rdzenie mają tylko 65 W TDP. Ponieważ generowane ciepło jest skorelowane z ilością zużywanej energii, możemy poprawnie wywnioskować, że Pentium D jest również bardzo głodny mocy, co jest bardzo złe, gdy patrzysz na laptopa.

Konstrukcja Pentium D była po prostu dwoma rdzeniami P4 obok siebie. Nie udostępniają niczego i zasadniczo działają niezależnie. Dzięki podwójnym rdzeniom pamięci podręczne L2 są współdzielone. Wraz z różnicami w architekturze, podwójne rdzenie przewyższają Pentium D we wszystkich aspektach, zużywając mniejszą moc i wytwarzając mniej ciepła. Overclockerzy również woleli podwójne rdzenie z tego samego powodu.

Lepszy projekt podwójnych rdzeni okazał się oszczędną gracją Intela, tak jak AMD je pokonało, jeśli chodzi o bardzo słabą i pozornie niedopieczoną wersję Pentium Ds. Przez pewien czas AMD zajmowało czołowe miejsce pod względem sprzedaży detalicznej z powodu awarii Pentium D.

Streszczenie:

1. Podwójne rdzenie bazują na architekturze rdzenia, natomiast Pentium D są oparte na P4

2. Podwójne rdzenie działają z niższą częstotliwością zegara niż Pentium D.

3. Podwójne rdzenie wytwarzają mniej ciepła niż Pentium D.

4. Podwójne rdzenie zużywają mniej energii niż Pentium D.

5. Podwójne rdzenie mają współużytkowaną pamięć podręczną L2, podczas gdy Pentium D mają niewspólną pamięć podręczną L2

6. Podwójne rdzenie przewyższają Pentium Ds