Scanf i fgets

Scanf vs fgets

Scanf i fgets to dwa powszechnie używane wyrażenia funkcyjne w języku programowania C, które zostały zaimplementowane w innych językach programowania. Scanf odnosi się do formatów skanowania. Scanf skupia się na wprowadzeniu ważnych tokenów i analizuje je w zależności od określonego formatu. Skoncentrowanie się na różnicach w wykonywaniu i kodach, które utrzymują, pomaga w ogólnej realizacji całego procesu, jest dobrym sposobem na wyjaśnienie różnic między nimi. Z drugiej strony Fgets jest funkcją biblioteki C, która od samego początku rozprzestrzeniła się w innych bibliotekach.

Używanie fgetów jest odradzane we współczesnym programowaniu, ponieważ pozostawiono je w standardach C89 i C99, które umożliwiają kompatybilność wsteczną. Mimo to, użycie fgetów powinno być bardzo dobrze zaadresowane, aby zapewnić, że ogólne wyniki są kodami, które można uruchomić. Programista korzystający z fgets musi zatem znać maksymalny górny limit liczby znaków konieczny do zapewnienia wystarczającego bufora. Jest to trudne wyzwanie bez wcześniejszej wiedzy o danych. Z tego projektu wynika, że ​​w przypadku przepełnienia bufora zapewniona jest brama umożliwiająca wykorzystanie bezpieczeństwa komputerowego. Z powyższego powodu mopy nowych programów nie są zalecane do używania fgets.

Funkcja scanf zwraca wszystkie dostępne pasujące elementy. Ważne jest, aby pamiętać, że nie jest cały czas, że otrzymasz taką samą liczbę przedmiotów, jak zażądano. Elementy mogą być mniejsze niż te, o które prosisz. W przypadku wyczerpania strumienia podano błąd EOF. Ten sam scenariusz jest również widoczny, gdy czytanie kończy się niepowodzeniem przed zakończeniem dopasowywania dowolnych elementów. Funkcja scanf zwraca całkowitą liczbę pomyślnie dopasowanych elementów, z których liczba może być mniejsza niż liczba żądanych numerów.

Kolejna różnica kapelusza widziana pomiędzy fgetami i scanf zawiera możliwość odczytu fgetów z podanego pliku, pod warunkiem, że jest otwarty. Scanf odczytuje tylko ze standardowych danych wejściowych, a nie z żadnego pliku. Ważne jest również, aby pamiętać, że fgets czyta tylko wiersz tekstu w danym momencie z pliku. Z drugiej strony, Scanf może czytać tekst po jednym wierszu, ale pozwala także na konwersję uchwytów na typy liczbowe, pochodzące z typów łańcuchów. Fgets jest w większości przypadków używany do odczytu danej linii danych, podczas gdy scanf służy do rozróżniania danych.

Kolejną rzeczą, która pojawia się jako różnica, jest to, że scanf nie wykonuje sprawdzania granic, podczas gdy fgets zapewnia lepszy wybór, który pozwala na dokonanie oceny. Scanf może być następnie użyty do oceny granic po ich sprawdzeniu przez fgets.

Inną ważną rzeczą, o której należy pamiętać, jest to, że scanf szuka określonego wzorca, który jest zdefiniowany w argumencie formatu na określonym wejściu. To wejście jest określane jako stdin. Danymi wejściowymi w tym przypadku mogą być pliki tekstowe, w zależności od zastosowanego wariantu. Natomiast Fgets odczytuje linię z pliku i kopiuje ją do wyjścia bufora. Ogólnie można powiedzieć, że scanf nie zawiera żadnych ograniczeń dotyczących określonej liczby znaków, które można odczytać w domyślnym użyciu. Fgets ma maksymalną liczbę znaków, które można odczytać.

streszczenie

Scanf odnosi się do formatów skanowania. Scanf koncentruje się na danych wejściowych ważnych tokenów. Scanf analizuje dane wejściowe w zależności od określonego formatu. Fgets są funkcją C. Scanf odczytuje tylko ze standardowych wejść. Fgets odczytuje tylko wiersz tekstu w określonym czasie z pliku. Scanf nie wykonuje sprawdzania ograniczeń.