Różnice między islamem a dżihadem
Wprowadzenie Praktycznie we wszystkich dzisiejszych krajach świata termin Dżihad stał się synonimem przemocy i nieporządku. Nawet obywatele Bliskiego Wschodu, którzy są świadomi prawdziwego znaczenia słowa dżihad, ujawnionego w Koranie, często wyrażają negatywne uczucia, gdy o tym mówią. Wynika to z faktu, że międzynarodowe organizacje medialne stale przypisują dżihadystom międzynarodowe akty terroryzmu i morderstwa. Można powiedzieć, że słowo dżihad zostało porwane przez terrorystów na całym świecie, aby usprawiedliwić swoje akty okrucieństwa.
Słowo "islam" w rzeczywistości oznacza podporządkowanie się woli Boga, a słowo dżihad jest używane w Koranie, aby odnieść się do procesu walki lub dążenia do wypełnienia tego mandatu (Kiser, 2008). Nie ma dużej różnicy między znaczeniem tych dwóch słów, ponieważ oba odnoszą się do procesu doskonalenia w służbie Bogu. Oba słowa wskazują, że wierzący powinni dążyć do utrzymania czystości i oddania się Bogu we wszystkich okolicznościach. Rzeczywiście, można powiedzieć, że pojęcie dżihadu nie znajduje się w Koranie, ale jest także praktykowane przez chrześcijan, hinduistów i buddystów. To dlatego, że wszystkie te religie nawołują wierzących do walki przeciwko grzechom wewnętrznym, a także zewnętrznemu złu w społeczeństwie (Fatoohi, 2009). Nie ma prawdziwych różnic między islamem a dżihadem Nie ma rzeczywistych różnic między słowami Islam i Dżihad, ale trzeba zaznaczyć, że w XXI wieku ten drugi został pozbawiony sensu bez przyczyny. Według Khan (2010) słowa "Islam" i "Dżihad" oznaczają zarówno utrwalenie pokoju wśród obywateli świata. Niewielu ludzi zdaje sobie sprawę, że nie ma wzmianki o wyrażeniu świętej wojny w Koranie. Słowo święta wojna zostało po raz pierwszy użyte w 1095 r. Przez papieża Urbana II, kiedy napominał chrześcijan w Europie, aby odbyli świętą pielgrzymkę do Jerozolimy, aby prowadzić wojnę i zdobyć kraj, w którym urodził się Jezus Chrystus (Tyerman, 2008).
Koran rzeczywiście wspomina Żydów w różnych fragmentach, a także odnosi się do chrześcijan jako Ludu Księgi, ponieważ są oddani naukom Jezusa, Mojżesza i Abrahama - wszyscy są ważnymi prorokami w islamie (Kiser, 2008). Muzułmanie od wieków współistnieją pokojowo z ludźmi różnych wyznań. Według Fatoohi (2009) nauki Proroka Mahometa, zapisane w Sunnie, faktycznie potwierdzają, że pierwsze przypadki, które zostaną wypróbowane, w Dniu Sądu, będą miały związek z przelaniem niewinnej krwi. Koran potępia również akty terrorystyczne i zaleca, aby wierzący, którzy angażują się w nie, byli karani w najpoważniejszy sposób (Fatoohi, 2009). W islamie słowo dżihad w rzeczywistości odnosi się do procesu oddania się służbie Bogu przez zewnętrzne akty miłosierdzia, a także wewnętrzne oczyszczenie. Według Kiser (2008), istnieją różne poziomy dżihadu. Muzułmanin może prowadzić wewnętrzny dżihad, by zwalczać złe pragnienia i osiągnąć wysokie standardy moralne. Wspólnota może prowadzić społeczny dżihad, aby wyzwolić społeczeństwo od niesprawiedliwych władców lub walczyć z opresją (Kiser, 2008). Od muzułmanów oczekuje się również prowadzenia fizycznego dżihadu, gdy ich narody lub społeczności zostaną zajęte przez obcych tyranów. Fizyczny dżihad jest uznawany za najwyższą formę dżihadu, ponieważ może doprowadzić do śmierci osoby, która angażuje się w nią, i dlatego wzywa do ostatecznej ofiary (Streusand, 1997). Koran stwierdza, że fizyczny dżihad ma być prowadzony tylko w celach obronnych, a nie terroryzować niewinnych obywateli innych narodów i wyznań. W Koranie nie ma wersetu, który pod jakimkolwiek pretekstem dopuszcza lub zachęca do samobójczych bombardowań. Według Fatoohi (2009), Koran uczy, że zmuszanie ludzi do przejścia na islam siłą jest przestępstwem, które powinno być karane zgodnie z prawem. Wniosek Słowa islam i dżihad można uznać za synonimy, ponieważ wzywają wierzącego muzułmanów do poddania się woli Boga. Żadne z nich nie zaleca, aby muzułmanie prowadzili wojnę z obywatelami innych narodów lub przymusowo nawracali ich na islam. Oba słowa zachęcają wierzących, by dążyli do podporządkowania się wyższym wartościom moralnym w poszukiwaniu Boga i działają w przebaczeniu i miłosierdziu, kiedy wchodzą w interakcje z ludźmi z innych religii.
