A-law i u-Law
A-law i u-law to dwa algorytmy używane do modyfikowania sygnału wejściowego do digitalizacji. Algorytmy te są wdrażane w systemach telefonicznych na całym świecie. Te dwa algorytmy mają dość minimalną różnicę i większość ludzi nie zna różnicy. Pierwsza różnica między nimi to zakres dynamiczny ouput; Prawo pokrewne ma większy zakres dynamiczny niż a-law. Zakres dynamiczny to w zasadzie stosunek najcichszego i najgłośniejszego dźwięku, jaki może być reprezentowany w sygnale. Minusem wyższego zakresu dynamicznego jest większe zniekształcenie małych sygnałów. Oznacza to po prostu, że a-law brzmiałoby lepiej niż u-law, gdy dźwięk jest bardzo miękki.
Zalety i wady jednego z nich są dość nieznaczne i oba są obecnie wykorzystywane w różnych częściach świata. U-law jest obecnie używany przez firmy w Ameryce Północnej i Japonii, podczas gdy prawo A jest używane w Europie. Inne obszary używają kombinacji tych dwóch w zależności od kraju.
Większość krajów używa tylko jednego standardu, więc nie powinno być problemów z połączeniem lokalnym, a nawet z połączeniami międzynarodowymi między krajami, które używają tego samego standardu. Problem powstaje, gdy wywoływane jest połączenie z kraju, który używa jednego standardu do kraju, który używa innego standardu. Chociaż możliwe jest ułatwienie konwersji z jednego algorytmu na drugi, byłaby to konwersja stratna, a wynikiem byłby sygnał zdegradowany. Aby uniknąć problemu, a-law jest algorytmem, który byłby używany, gdy którakolwiek ze stron używa a-law. Z tego powodu konieczne jest, aby kraje korzystające z prawa zezwalały również na korzystanie z prawa, podczas gdy kraje korzystające z prawa niekoniecznie muszą mieć możliwość korzystania z prawa.
Streszczenie:
- U-Law ma większy zakres dynamiki w porównaniu do A-law
- U-Law ma gorsze zniekształcenia z małymi sygnałami w porównaniu do A-law
- U-Law jest używany w Ameryce Północnej i Japonii, podczas gdy A-law jest powszechnie stosowany w Europie
- A-law ma pierwszeństwo przed u-law z połączeniami międzynarodowymi
