Nadnercze zmęczenie i niedoczynność tarczycy
Wiele osób myli zmęczenie nadnerczy z powodu niedoczynności tarczycy. Przyczyna tego jest najprawdopodobniej spowodowana charakterem tego ostatniego. Niedoczynność tarczycy ma dwie natury lub typy. Może być pierwotny, a drugi ma charakter wtórny. Wtórna niedoczynność tarczycy występuje wtedy, gdy choroba jest spowodowana innym zaburzeniem w innym systemie (powiedzmy nadnercza). Tak więc zmęczenie nadnerczy może być przyczyną niedoczynności tarczycy.
Rozpoznanie wielu symptomów między tymi dwoma warunkami prowadzi nas do wielu wyraźnych kluczowych cech. Na przykład przy pomiarze masy ciała, zmęczenie nadnerczy charakteryzuje się wczesnym przybieraniem na wadze, podczas gdy niedoczynność tarczycy wykazuje ogólne zwiększenie masy ciała. Podano, że temperatura ciała pierwszego z nich wynosi 97,8 stopni Celsjusza lub mniej, natomiast może wynosić od 90 do 98,6 dla tego ostatniego. Co więcej, regulacja temperatury fluktuuje zmęczenie nadnerczy, podczas gdy jest stabilna dla drugiej.
Pod względem funkcji umysłowej pacjenci zmęczeni nadnerczami cierpią z powodu tego, co lekarze nazywają "mgłą mózgową". Od samego początku wydaje się, że występuje zamglenie myśli. Pacjenci z niedoczynnością tarczycy doświadczają spowolnionego myślenia. Depresja występuje również częściej u pacjentów z niedoczynnością tarczycy, ponieważ występuje ona rzadziej w przypadku zmęczenia nadnerczy.
Fizyczny wygląd pomiędzy pacjentami z nadnerczy a pacjentami z niedoczynnością tarczycy powie Ci więcej o tej chorobie. Ta pierwsza wykazuje suchą i cieńszą skórę w porównaniu z bardziej oleistą skórą w tym ostatnim. Gwoździe mogą również wydawać się cieńsze w zmęczeniu nadnerczy, natomiast stają się nieco grubsze dla drugiego. Utrata włosów jest znacznie częstsza w niedoczynności tarczycy.
Sensacja i lokomocja również ulegają zmianie w obu chorobach. Jest większa elastyczność więzadła w zmęczeniu nadnerczy niż w niedoczynności tarczycy, chociaż istnieje większa szansa zatrzymania płynów w tej ostatniej. Oba mogą cierpieć na bóle stawów i mięśni, ale zmęczenie nadnerczy może również objawiać się bólem przypominającym migrenę. Pacjenci z niedoczynnością tarczycy również stają się hiporeaktywni, w odróżnieniu od tych, którzy są bardziej hiperreaktywni w przyrodzie.
Poziom cukru we krwi może zmniejszyć się do hipoglikemii w przypadku zmęczenia nadnerczy, podczas gdy drugi może skończyć się hiperglikemią. Niemniej jednak, oba warunki mają uczciwą szansę na uzyskanie prawidłowego poziomu cukru we krwi. Podobnie jak w przypadku reaktywności pacjenta, osoby cierpiące na zmęczenie nadnerczy również doświadczają bardziej reaktywnej (nadaktywnej) czynności przewodu pokarmowego. Oznacza to, że występuje wiele epizodów biegunki, podczas gdy zaparcie jest znacznie częstsze w przypadku niedoczynności tarczycy.
W odniesieniu do kształtowania nawyków, pacjenci zmęczeni nadnerczami stają się nietolerancyjni wobec zimna, podczas gdy inni nie tolerują ciepła ani ciepła. Niedoczynność tarczycy powoduje również, że osoba pragnie tłustych potraw, podczas gdy pierwsza sprawia, że człowiek pragnie słodszych lub bardziej słonych potraw.
1. Zmęczenie nadnerczy może prowadzić do niedoczynności tarczycy.
2. Zmęczenie nadnerczy charakteryzuje się nietolerancją na zimną, hipoglikemię, biegunkę i mniejszą depresją między innymi objawami. Niedoczynność tarczycy charakteryzuje się nietolerancją na ciepło, hiperglikemię, zaparcia i łagodną do ciężkiej depresji.
