Auksochrom i chromofor
Podstawowe auksochromy
Auxochrome vs chromophore
Auxochrome to greckie słowo powstające z dwóch korzeni; "Auxo" oznaczające "zwiększenie" i "chrom" oznacza "kolor". Auksochrom to grupa atomów, które nadają określony kolor, gdy są przyłączone do chromoforu, ale gdy są obecne, nie będą w stanie wytworzyć tego koloru. Chromofor to ta część cząsteczki, która po ekspozycji na światło widzialne pochłonie i odzwierciedli określony kolor.
Auksochrom to grupa atomów, która jest funkcjonalna i ma zdolność zmiany zdolności chromoforu do odzwierciedlenia kolorów. Azobenzen jest przykładem barwnika, który zawiera chromofor. Wszystkie substancje, takie jak barwniki, wytwarzają kolory dzięki absorpcji światła widzialnego dzięki różnym składnikom. Widmo elektromagnetyczne ma bardzo szeroką zmienność długości fal, ale ludzkie oko wizualizuje jedynie promieniowanie o krótkiej długości fali. Chromofory nie absorbują światła bez wymaganej zawartości, ale przy obecności auksochromu następuje przesunięcie absorpcji tych chromogenów. Auksochrom zwiększa kolor dowolnej substancji organicznej. Na przykład benzen nie ma własnego koloru, ale gdy jest połączony z grupą -nitro, która działa jako chromofor; nadaje bladożółty kolor.
Auxochromy są powszechnie nazywane "pomocnikami kolorów" lub "wzmacniaczami kolorów". Barwniki zawierające auksochromy są zasadniczo związkami aromatycznymi i zawierają pierścienie arylowe, które mają zdelokalizowane systemy elektronowe. Są one odpowiedzialne za absorpcję różnych promieniowań o różnych długościach fali w oparciu o energię elektronu. Jeśli w meta pozycji chromoforu obecny jest auksochrom, wówczas nie ma zmiany koloru. Elektrony obecne w chromoforze podniecają się z poziomu ziemi do stanu wzbudzonego, gdy pada na nie światło widzialne. Chromofory również zmieniają energię w zdelokalizowanych systemach. Chromofor nadaje barwnikowi właściwość absorbowania różnych promieniowań, podczas gdy auksochrom nadaje mu właściwość barwienia.
Mamy zrozumienie, że chromofory są konfiguracjami atomowymi z obecnością zdelokalizowanych elektronów. Chromofory są reprezentowane jako azot, węgiel, tlen i siarka, które zazwyczaj mają pojedyncze lub podwójne wiązania. Chromofory z podwójnym wiązaniem kowalencyjnym wydają się zabarwione w wyniku podwyższonego stanu elektronów. Elektrony, które znajdowały się w stanie spoczynkowym, zostają wzniesione do stanu wzbudzonego z powodu energii w nim zawartej. Jeśli zmieniona energia zostanie zmieniona, automatycznie zmieni się również długość fali promieniowania, które absorbuje, a związek będzie wyglądał na kolorowy.
Auksochromy to cząsteczki, które są przyłączone do związków niejonizujących, ale zachowują zdolność jonizacji i wpływają na zdolność pochłaniania światła po przyłączeniu do chromoforu. Dlatego są one również nazywane "pomocnikami kolorów". Auksochromy są klasyfikowane jako naładowane dodatnio lub naładowane ujemnie. Grupy aminowe są przykładami ładunku dodatniego, podczas gdy grupy karboksylowe, hydroksylowe i sulfonowe są przykładami ujemnie naładowanych auksochromów. W celu konwersji podstawowych barwników na barwniki kwasowe często stosuje się ujemnie naładowane grupy sulfonowe.
Streszczenie: W celu przygotowania barwników, do chromoforów przyłączone są auksochromy, aby uzyskać głęboki kolor przeznaczony dla produktu. Auksochromy to grupa atomów, które w połączeniu z odpowiednim chromoforem zwiększają lub wzmacniają kolor. Chromofory są składnikami cząsteczek, które pochłaniają lub odzwierciedlają określone kolory, gdy światło pada na nie. Są używane razem do tworzenia barwników. Image Credit:
