Głuchy i słabo słyszący
Głuchy kontra słabo słyszący
Nie jest łatwo odróżnić "niesłyszących" od "niedosłyszących". Społeczność niesłyszących i niedosłyszących jest bardzo zróżnicowana.
Medycznie, definicja "głuchych" i "niedosłyszących" zależy od decybeli ubytku słuchu, którego cierpi dana osoba. Istnieją różne stopnie utraty słuchu i uważa się, że utrata, która jest mniejsza niż głęboka, jest określana jako "niedosłysząca". Kiedy mówimy "stopień utraty słuchu", odnosi się do poziomu ciężkości ubytku słuchu. Zakres ubytku słuchu jest wyrażony w decybelach, dB HL. Przyjrzyjmy się następująco, aby lepiej zrozumieć różne terminy związane z utratą słuchu i głuchotą:
Stopień ubytku słuchu uważa się za prawidłowy, gdy zakres ubytku słuchu wynosi od 10 do 15 dB HL. Stopień ubytku słuchu uważa się za niewielki, gdy zakres ubytku słuchu wynosi od 16 do 25. Stopień ubytku słuchu uważa się za łagodny, jeśli zasięg ubytku słuchu wynosi od 26 do 40. Stopień ubytku słuchu uważa się za umiarkowany, gdy zasięg ubytku słuchu wynosi od 41 do 55. Stopień ubytku słuchu uważa się za umiarkowanie silny, gdy zasięg ubytku słuchu wynosi od 56 do 70. Stopień ubytku słuchu jest uważany za poważny, gdy zasięg ubytku słuchu wynosi od 71 do 90. Stopień ubytku słuchu uważa się za głęboki, gdy zasięg ubytku słuchu wynosi 91+.
Zgodnie z tą informacją można powiedzieć, że z medycznego punktu widzenia uważa się, że trudno jest słyszeć, gdy zakres utraty słuchu jest mniejszy niż głęboki lub mniejszy niż 91 dB HL. Ludzie w ogólnym języku i ogólnie odnoszą się do wszystkich osób z upośledzeniem słuchu jako głuchych, co nie jest poprawne. Według CDC (Centers for Disease Control and Prevention) "głuche" osoby nie są w stanie przetwarzać języka i mowy, opierając się na swoim słuchu, ponieważ nie słyszą własnego głosu ani żadnego innego głosu. Podczas gdy osoby z umiarkowanym lub łagodnym ubytkiem słuchu mogą przetwarzać język i mowę, a także komunikować się z innymi osobami za pomocą ich zdolności słyszenia, ponieważ mogą słyszeć dźwięki, ale mogą nie być w stanie rozróżnić wzorca mowy, aby pomóc im w rozmowie. Kiedy utrata słuchu występuje w obu uszach, nazywa się ją "obustronną", podczas gdy utrata słuchu w jednym uchu jest określana jako "jednostronna". Poza definicją medyczną, istnieją inne definicje, które są używane do rozróżniania między osobami niesłyszącymi a niedosłyszącymi jak "funkcjonalne". Definicja ta odnosi się do faktu, że osoby głuche nie słyszą nawet z aparatami słuchowymi, a niektóre osoby, które uważają się za głuche mogą działa dobrze z aparatami słuchowymi. W "Kulturze głuchych" słowa są zawsze pisane wielkimi literami.
Streszczenie: 1. Medycznie definicja "głuchych" i "niedosłyszących" zależy od decybeli ubytku słuchu, którego cierpi dana osoba. Istnieją różne stopnie utraty słuchu i uważa się, że strata, która jest mniejsza niż głęboka, to "niedosłyszenie". 2. Zgodnie z CDC "głuche" osoby nie są w stanie przetwarzać języka i mowy, opierając się na swoim słuchu, ponieważ nie słyszą własnego głosu ani żadnego innego głosu. Natomiast osoby, które są "słabo słyszące", mogą przetwarzać język i mowę, a także komunikować się z innymi osobami, wykorzystując swoje możliwości słyszenia, ponieważ słyszą dźwięki.
