DNS i DHCP

Anonim

Łączenie się z Internetem to świat pełen liczb. Może to nie być oczywiste dla zwykłego użytkownika, który otworzyłby tylko przeglądarkę lub klienta pocztowego, a treść już tam jest. Ale nie byłoby to możliwe bez odpowiednich numerów, które zostały wcześniej skonfigurowane przez administratora systemu.

Pierwszy numer, który omówilibyśmy, to adres IP. Adres IP lub adres IP jest unikalnym identyfikatorem w sieci, który pozwala pakietom znaleźć miejsce docelowe. Tradycyjnie administrator systemu musiałby przypisać adres IP każdemu komputerowi podłączonemu do sieci, ale konieczność dynamicznego przydzielania adresów IP spowodowała utworzenie protokołu DHCP lub protokołu dynamicznej konfiguracji hosta. DHCP potrzebuje tylko jednego elementu sieci, aby działał jako serwer; serwer przydzieliłby wtedy adresy IP każdemu elementowi sieci, który go zażąda. W zależności od konfiguracji administratora może to być ten sam adres IP za każdym razem lub inny adres IP podany podczas dzierżawy czasu.

Obowiązkiem serwera DHCP jest również zapewnienie swoim klientom DNS (Domain Name Server). Ten serwer to inny komputer w Internecie, który służy w szczególny sposób uproszczeniu naszego przeglądania. Jak już wspomniałem powyżej, każdy komputer w sieci ma swój unikalny adres IP. Dotyczy to również Internetu. Każda sieć lub komputer łączący się z Internetem ma również unikalny adres. Zapamiętanie każdego z adresów IP witryn, które często odwiedzamy, byłoby dość kłopotliwe, dlatego używamy nazw domen, do których jesteśmy już dość przyzwyczajeni i nie mamy już problemów z zapamiętywaniem. Gdy chcemy odwiedzić witrynę lub stronę w witrynie, wpiszemy URL w przeglądarce. Przeglądarka skontaktuje się następnie z DNS i poprosi o skojarzony adres IP nazwy domeny, którą wprowadziliśmy; korzystając z uzyskanego adresu IP przeglądarka może następnie komunikować się z tym komputerem i poprosić o stronę główną lub żądaną stronę.

Chociaż przeglądanie Internetu jest wypełniane liczbami, wszystkie procesy są przejrzyste dla użytkownika końcowego. Tylko administrator systemu musiałby radzić sobie z tymi liczbami. Systemy takie jak DNS i DHCP, działając bezbłędnie, zapewniają, że użytkownicy końcowi nie muszą zajmować się zawiłościami związanymi z komunikacją internetową.