Ego i Id
W teorii psychoanalizy istnieją różne koncepcje, które należy rozważyć. Jednym z nich jest wzór id, ego i superego. Opracowany przez Zygmunta Freuda model został uznany za bardzo ważny, szczególnie po to, aby pomóc ludziom zrozumieć nawzajem swoje zachowanie.
Jeśli narysujesz linię prostą, możesz odróżnić id znajdujący się na jednym końcu, podczas gdy superego znajduje się na drugim końcu. Tak więc ego znajduje się gdzieś pomiędzy nimi.
Przede wszystkim, id jest opisywany przez Freuda i wielu ekspertów z dziedziny psychologii, jako nieskoordynowany konstrukt. Jest to z natury czysto instynktowne. Będąc niezorganizowanym, id po prostu odnosi się do zasady przyjemności jednostki. Id dąży do zaspokojenia podmiotu, w tym przypadku jest to osoba fizyczna lub osoba. Zawsze chce największej przyjemności, starając się unikać wszelkich okoliczności, które wywołują dyskomfort lub niezadowolenie. Koncepcji bólu i napięcia unika się również poprzez id. Teoretycznie uznano go za nieświadomy napęd, który prawie zawsze ma charakter negatywny.
Identyfikacja tożsamości jest porównywalna do nowo narodzonego dziecka. Dziecko w tym wieku jest czysto napędzane przez impulsy, przymus i instynkty. Dlatego można bezpiecznie powiedzieć, że dziecko jest z natury wypełnione konstrukcją id. Dlatego dzieci często postrzegane są jako bardziej negatywne. Zawsze chcą tego, czego chcą, i odmawiają niczego, czego inni chcą. Jak na ironię, jeśli dziecko jest tym, który potrzebuje prośby, osobowość id w nim nie uważa "Nie" za odpowiedź. W związku z tym id jest pierwotnie samolubny.
Z drugiej strony, ego, będące centrum modelu, uwzględnia rzeczywistość. Działa jako pośrednik między przeciwnymi końcami linii (id i superego) i szuka większej równowagi między tymi dwoma. Dlatego jest określany jako zasada rzeczywistości. Ma poczucie sprawiedliwości i stara się zredukować to, co id ma w nadmiarze. Przekonuje, że id jest bardziej realistyczny i bierze pod uwagę ogólne długoterminowe wyniki. Ego również charakteryzuje się bardziej zorganizowaną i postrzegającą świadomą strukturą. Jest to zasadniczo "zdrowy rozsądek" jednostki.
1. Id jest zasadą, która odnosi się do przyjemności, podczas gdy ego jest zasadą, która odnosi się do rzeczywistości.
2. Id jest strukturą zdezorganizowaną, instynktowną i samolubną, podczas gdy ego jest zorganizowane i percepcyjne.
3. Ten id jest w zasadzie nieświadomy, podczas gdy ego jest świadomy.
