Ejb 2.0 i ejb 3.0Â
Zarówno ejb 2.0, jak i ejb3.0 są wersją Enterprise Java Beans (EJB), która cieszy się szeroką popularnością dzięki swojej zarządzanej architekturze po stronie serwera dla modułowej konstrukcji aplikacji korporacyjnych. ejb2.0 i ejb3.0 zarówno obsługują swoich użytkowników w ten sam sposób, ale centralnym punktem na temat EJB 3.0 jest to, że uprościło życie programistów w porównaniu do ejb2.0. ejb 2.0 został zaprojektowany w ramach JCP (Java Community Process), umożliwia architekturze EJB łatwiejsze wdrażanie i wdrażanie aplikacji usług internetowych opartych na technologii Java. Z drugiej strony ejb 3.0 zapewnia podstawę do zdefiniowania nowego, uproszczonego interfejsu API EJB, który ułatwia łatwą rozbudowę. Jego dodatkową funkcją jest nowy interfejs Java Persistence API do zarządzania utrwalaniem i mapowania obiektowo-relacyjnego z Java EE i Java SE.
ejb 2.0 wykorzystuje komponenty bean obiektu w celu uzyskania dostępu do bazy danych, ale ejb 3.0 obsługuje Java Persistence API dla wszystkich potrzebnych danych, które są wystarczająco uogólnione, aby rozwiązać wszystkie problemy związane z przenośnością. ejb 3.0 jest lepszy w działaniu, ponieważ wykorzystuje POJO z nowo wprowadzoną adnotacją metadanych, która jest porównywalnie szybsza niż pliki XMLDescriptor i JNDI Używany przez ejb 2.0 do odniesienia do obiektu.
ejb 2.0 jest ciężki pod względem wymagań dotyczących pisania interfejsów domowych i zdalnych, a także wykonywania standardowych interfejsów takich jak javax.ejb.SessionBean. ejb 3.0 nie ma ograniczeń do używania żadnych standardowych interfejsów. Jest to proste i dobrze skonfigurowane narzędzie POJO, które nie musi implementować metod wywołania zwrotnego kontenera, takich jak ejbActivate, ejbLoad, ejbStore itp. Obiekty POJO, takie jak EJB 3.0, są lekkie i nie wymagają wysiłku konwersji z obiektu DAO na komponent Entity lub odwrotnie.
ejb 2.0 ma ograniczenia i brak elastyczności w pisaniu zapytań do bazy danych przy użyciu EJB-QL, podczas gdy ejb 3.0 ułatwia ulepszone EJB-QL, a zatem zapisywane zapytania bazy danych są bardzo elastyczne.
Zabezpieczenia są zapewnione w wersji ejb 2.0 za pomocą deskryptorów wdrażania. EJB3.0 używa adnotacji, aby uprościć zadania konfiguracyjne i konfiguracyjne pod kątem problemów bezpieczeństwa. Program ejb 3.0 może być z powodzeniem używany wraz z aplikacjami utrwalania innych dostawców, ale ejb 2.0 ma ograniczenia pod tym względem.
Streszczenie: 1. ejb 2.0 używa encji do uzyskiwania dostępu do baz danych, ale ejb3.0 używa JPA do dostępu do bazy danych. 2. Opis wdrażania ejb.0 wymaga wdrożenia, ale nie ma wymogu opisu wdrożenia podczas korzystania z ejb3.0. 3. W ejb 2.0, musimy napisać interfejs Home and Remote, aby mieć dostęp do baz danych, podczas gdy ejb3.0 nie ma takiego ograniczenia i jest wygodniejszy pod tym względem. 4. Problemy bezpieczeństwa są obsługiwane za pomocą deskryptorów wdrażania w ejb2.0, ale ejb3.0 używa adnotacji. 5. ejb 2.0 ma ograniczenia w stosowaniu z dostawcami utrwalania stron trzecich. 6. W wersji ejb3.0 Query jest bardzo elastyczny, a kilka poziomów połączeń jest włączanych poprzez udoskonalone EJB-QL.
