Główny partner i partner z ograniczoną odpowiedzialnością
Nawiązanie współpracy z inną stroną może wymagać nawiązania partnerstwa. Partnerstwo jest legalnym streszczeniem pomiędzy dwiema lub więcej osobami, aby wejść do biznesu z powodów zarobkowych lub niedochodowych. Struktura prawna partnerstwa może przybierać różne formy. Struktura partnerstwa opiera się wyłącznie na tym, ile każda strona chce zaangażować się w biznes i jaki procent odpowiedzialności każdy z nich chce podjąć. Obecnie istnieją trzy globalnie uznane typy partnerów; ogólne, ograniczone i ograniczoną odpowiedzialność. Ważne jest, aby każdy, kto rozpoczyna działalność, dokładnie przeanalizował każdy typ, zanim wybierze ten, który najlepiej odpowiada jego działaniom.
Kim jest partner komandytowy?
Pierwszy ślad ograniczonych partnerstw wywodzi się z III wieku pne w Rzymie. Było wielu inwestorów, a interesy były przedmiotem handlu publicznego w tym czasie w Imperium Rzymskim, tworząc potrzebę tworzenia struktur partnerstwa. Partnerstwo w tym czasie było znane jako towarzystwa publican rum.
Spółka komandytowa składa się z jednego lub więcej ograniczonych lub ogólnych partnerów. Akronim tego terminu to LP. W ramach tej formy współpracy przynajmniej jedna osoba musi mieć tytuł ogólnego partnera. Ta struktura obejmuje zarówno partnerów o ograniczonym, jak i ogólnych. Komplementariusz ma pełną kontrolę zarządczą, odpowiedzialność za długi i prawa do nieruchomości oraz zyski posiadane przez firmę.
Ograniczeni partnerzy mają ograniczoną odpowiedzialność, ponieważ są odpowiedzialni tylko za długi w oparciu o kwotę inwestycji, jaką wnieśli do przedsiębiorstwa. Nie mają też kontroli zarządczej i podejmują minimalne decyzje. Ich wynagrodzenie stanowi zwrot z inwestycji, który powinien być przewidziany w umowach. Zyski i straty są dzielone zgodnie z inwestycją wniesioną zgodnie z umowami i wiążącymi umowami. W spółkach komandytowych partnerzy są prawnie zobowiązani do posiadania prawnie wiążącej umowy partnerskiej.
Kim jest główny partner?
W biznesie określenie partnerstwo często odnosi się do spółki jawnej. Ogólnie rzecz biorąc, dwie lub więcej osób spotykają się, aby prowadzić działalność jako jednostka. Wszyscy są zobowiązani do wszystkich długów i orzeczeń wydanych przez firmę. Nie mają ograniczonej odpowiedzialności, co oznacza, że obydwie spółki mogą zostać uznane za aktywa sądowe i zostać wykorzystane do uregulowania wszelkich długów po niewypłacalności przedsiębiorstwa. Każdy z partnerów w spółce jawnej może być pozwany za zaciągnięte długi biznesowe.
Partnerzy generalni mają uprawnienia agencyjne, co oznacza, że każdy z nich może powiązać firmę z umową gospodarczą lub umową. Partnerzy generalni mają korzyści z kontroli i struktury. Wszyscy partnerzy mają równoważne prawa do uczestniczenia w zarządzaniu i podejmowaniu decyzji. Zyski w ramach spółki jawnej są dzielone równo, podobnie jak straty. Zazwyczaj przygotowywana jest umowa określająca podział zysków i strat.
Partnerzy w tej strukturze mają możliwość podejmowania decyzji i rozwiązywania sporów poprzez głosowanie za pomocą zasady większości, jest to proces rozstrzygania sporów. Niektóre partnerstwa wybierają zarząd spółki, który zarządza partnerstwem, a inni nie. Ta forma partnerstwa umożliwia swobodę biurokracji związaną z innymi rodzajami działalności, takimi jak korporacje.
Partnerzy mają pełną swobodę w zakresie wszelkich dodatkowych stron przystępujących do partnerstwa, chyba że w akcie partnerstwa określono inaczej. Żadna z zewnętrznych stron nie może dołączyć do partnerstwa bez pełnej zgody członków. Partnerstwa nie zajmują zbyt wiele formalności w porównaniu ze strukturą ograniczonej odpowiedzialności. Wymagany dokument jest umową o partnerstwie ogólnym.
Różnice między partnerem ogólnym a ograniczonym
Partnerzy generalni mają pełną kontrolę nad działalnością biznesową i są odpowiedzialni za zarządzanie firmą. Ograniczeni partnerzy mają minimalną kontrolę nad operacjami biznesowymi.
Zyski i straty są dzielone równo pomiędzy partnerów generalnych w ramach ogólnej struktury partnerstwa. W przypadku, gdy zaangażowani są partnerzy komandytowi, zyski i straty są dzielone zgodnie z wielkością inwestycji lub zgodnie z klauzulami w ramach wiążących umów i porozumień.
Aktywa generalnych wspólników mogą służyć do spłaty długów w czasie bankructwa. Komplementariusz może być również pozwany za długi zaciągnięte przez firmę. Ograniczeni partnerzy mogą być pozywani tylko za procent inwestycji dokonanych w firmie. Komandytariusz staje się partnerem z ograniczoną odpowiedzialnością, gdy nie bierze udziału w żadnej formie kontroli i nie ponosi odpowiedzialności za działalność. W tym przypadku ich majątek osobisty nie może zostać wykorzystany do spłacenia długów w czasie bankructwa.
Komplementariusz może podejmować prawnie wiążące decyzje i wiązać firmę z umową lub umową. Ograniczeni partnerzy nie mają tej zdolności.
Struktura partnerów generalnych jest mniej skomplikowana niż w przypadku partnerów z ograniczoną odpowiedzialnością.
Własność biznesowa partnerów generalnych jest równa, chyba że zaznaczono inaczej. Własność biznesowa ograniczonych partnerów jest wymieniona w umowie.
Partner generalny a partner w ograniczonym zakresie: tabela porównawcza
Podsumowanie głównego i ograniczonego partnera
- Zarówno partnerzy generalni, jak i komandytowi mają prawnie wiążące umowy na prowadzenie działalności gospodarczej.
- Oba typy partnerów wymagają pełnej zgody wszystkich członków podczas dodawania stron zewnętrznych.
- Dokumentacja wymagana dla obu rodzajów partnerów jest umową partnerską, jest jednak bardziej skomplikowana, jeśli firma dotyczy ograniczonych partnerów.
- Generalni partnerzy dzielą się zyskami i stratami na równych zasadach, w przypadku gdy partnerzy komandytowi dzielą się nimi w oparciu o procent inwestycji lub zgodnie z umową.
- W przypadku niewypłacalności majątek osobisty partnerów generalnych może zostać wykorzystany do spłaty długów, jednak w przypadku ograniczonych partnerów nie można wykorzystać wszystkich zasobów osobistych.
- Partnerzy generalni mają uprawnienia agencyjne, które pozwalają im na podejmowanie prawnie wiążących decyzji, podczas gdy partnerzy ograniczeni nie posiadają.
