Natura i wychowanie
W dziedzinie psychologii i nauk behawioralnych (plus w akademickim studium edukacji i życia rodzinnego) wielka debata o naturze i wychowaniu nigdy się nie kończy. Niektórzy ludzie, którzy nie są tak uczeni jak większość akademików lub uczniowie ludzkich zachowań i biologii, pomyśleliby, że te dwie są wymienne, podczas gdy w rzeczywistości tak nie jest. Jednak różnice między naturą a wychowaniem nie wystarczą, aby zmierzyć się ze sobą nawzajem, a inni uważają, że jeden jest lepszy od drugiego.
Kiedy mówisz o pojęciu natury, jak na przykład zastosowanym w otoczeniu behawiorystycznym, mówisz o zestawie ról, umiejętności i cech dziedzicznych, które przekazywane są z pokolenia na pokolenie. Na przykład, jeśli twoja matka i babka ze strony matki są dobrymi piosenkarzami, wtedy możesz być także świetną piosenkarką ", ponieważ genetycznie, jest w twoim rodowodzie i szanse, że zostanie ci przekazana bez wysiłku, jest bardzo wysoki.
Z drugiej strony, gdy mówisz o wychowaniu, zestaw umiejętności i ról powinien być kultywowany poprzez czas, troskę i praktykę, jednocześnie całkowicie eliminując zmienną cech dziedzicznych. Zainwestujesz czas i wysiłek w coś, w czym możesz być dobry, nawet jeśli nie jest on w twoim rodowodzie lub nie zacząłeś z potencjałem bycia nim przez ouido (przez ucho), na przykład.
Natura opiera się głównie na cechach odziedziczonych, podczas gdy wychowanie opiera się głównie na czasie spędzonym na doskonaleniu zestawu umiejętności. Te dwie rzeczy, dziedziczność i rodowód (dla natury) oraz czas i wysiłek zainwestowane w praktykę (wychowanie) są ostrymi różnicami, które łączyłyby te dwie koncepcje ze sobą w wielu debatach w środowisku edukacyjnym i poza nim.
