Root Beer i Sarsaparilla
Piwo korzenne i sarsaparilla to dwa popularne napoje produkowane pierwotnie przez rdzennych Amerykanów przed przybyciem Europejczyków. Oba zostały wprowadzone jako toniki biorąc pod uwagę ich właściwości lecznicze. Początkowo sarsaparillę wytwarzano z winorośli sarsaparilla, natomiast piwo korzenne opracowywano z korzeni drzewa sasafrasowego. Nowoczesne piwa korzenne nie zawierają sasafrasa ze względu na potencjalne zagrożenia dla zdrowia. Napoje te mają bogatą historię utkana w kulturze Amerykanów od dawna. Piwo korzenne jest ciemnobrązowe i wydzielało się z mieszaniny oleju brzozowego i wysuszonego korzenia lub kory drzewa sasafrasowego. Sarsaparilla to gazowany napój bezalkoholowy wytwarzany głównie z korzenia "Smilax ornata" (sarsaparilla).
Piwo korzenne
To Charles Elmer Hires wprowadził pierwszą komercyjną markę piwa korzennego w 1875 roku. Chociaż chciał nazwać produkt "herbatą korzeniową", nazwał go "piwem korzennym", aby sprzedawać go wśród górników w Pensylwanii. Do 1893 roku piwo korzenne było dostępne w całych Stanach Zjednoczonych, a jego wersje bezalkoholowe stały się bardzo popularne w okresie prohibicji.
Piwa korzenne są alkoholowe lub bezalkoholowe i są dostępne w postaciach gazowanych lub niegazowanych. Konserwantem stosowanym w prawie wszystkich markach jest benzoesan sodu. Nowoczesne piwa korzenne są aromatyzowane sztucznymi sasaframi i są zwykle słodkie, pieniste, gazowane i niealkoholowe. Oprócz sasafras, inne smaki piwa korzennego to anyż, łopian, cynamon, mniszek lekarski, imbir, jałowiec, sarsaparilla, wanilia, wintergrin, itp. Do słodzenia używane są: aspartam, syrop kukurydziany, miód, syrop klonowy, melasa, i cukier. "Safrole", ekstrakt z kory sasafrasowej, jest zabroniony przez FDA za produkcję piwa korzennego w USA. Chociaż produkcja piwa korzennego koncentruje się w Ameryce, kraje takie jak Filipiny i Tajlandia również produkują swoje wersje piwa korzeniowego.
Tradycja warzenia piwa korzennego mogła wynikać z faktu, że sfermentowane napoje o niskiej zawartości alkoholu dodawane do składników leczniczych i odżywczych poprawiłyby zdrowie. Receptą na wytwarzanie piwa korzennego jest gotowanie syropu z melasy i wody. Gotowany syrop pozostawia się do ochłodzenia przez trzy godziny i dodaje do niego składniki, takie jak korzeń sasafrasu, kora sassafras i wintergreen, wraz z drożdżami. Po fermentacji przez 12 godzin, jest ona napinana i przepakowywana do wtórnej fermentacji, aż do otrzymania 2% napoju alkoholowego. Późniejsza fermentacja może prowadzić do uzyskania wyższego odsetka zawartości alkoholu.
Sarsaparilla
Termin "sarsaparilla" pochodzi od hiszpańskiego słowa "zarzaparrilla", które oznacza "brambly vine". Hiszpanie dowiedzieli się o roślinie od rdzennych Amerykanów i zabrali ją do Europy. Uważa się, że ludzie zaczęli go używać długo przed piwem korzennym, a niechęć do sarsaparilli przez niektórych ludzi doprowadziła do oryginalnego wytworzenia piwa korzeniowego. Jednakże sarsaparilla kontynuuje swoją podróż jako napój do współczesności. Odmiany roślin można zobaczyć w tropikalnych i umiarkowanych częściach zachodniej półkuli. Winorośl sarsaparilla ma małe, zielonkawe i ciemno fioletowe czerwone jagody. Ekstrakt z korzeni smakuje lekko gorzko. Składniki takie jak lukrecja i wintergreen były często używane w celu zmniejszenia smaku.
Sarsaparilla zawiera witaminy A, kompleks B, C i D oraz minerały, takie jak żelazo, mangan, krzem, miedź, cynk, jod, itp. Roślina ma właściwości przeciwzapalne, przeciwutleniające i toksyczne. Jest to afrodyzjak, a także oczyszczacz krwi i jest stosowany w leczeniu chorób skóry. W okresie od 15 wieku do 19 wieku, wyciągi z amerykańskiej sarsaparilla były wykorzystywane do leczenia kiły; iw związku z tym zostały wywiezione do innych krajów. Pomimo swojej użyteczności przeciwko chorobie, było ono kwestionowane przez cały czas. Jednak sarsaparilla ma tylko pozytywne skutki dla jednostek; a dzisiaj piwo korzenne sarsaparilla ma tylko jeden składnik smakowy - i to jest sama sarsaparilla.
