Dysk twardy SATA i IDE
Na pierwszy rzut oka nie zauważysz różnicy między PATA a dyskiem SATA. Główna różnica wizualna pojawia się po podłączeniu ich do płyty głównej. Dysk PATA używa 80-pinowej wstążki o szerokości około 3-4 cali, natomiast dysk SATA używa 7-pinowego kabla o szerokości mniejszej niż cal. Pozwoliło to na czystsze rozmieszczenie kabli wewnątrz obudowy.
Różnice między nimi nie kończą się na tym. Dyski SATA oferują ogromną różnicę w wydajności podczas przesyłania danych. Nawet najwcześniejsza wersja SATA miała maksymalną szybkość transferu wynoszącą 150 MB / s, co jest już wyższe niż szybkość transferu 133 MB / s najszybszego dysku PATA. Późniejsze wersje dysków SATA mogą osiągnąć nawet 300 MB / s. Wkrótce dyski SATA3 wkrótce będą dostępne na rynku; oferując prędkości do 600 MB / s. Już samo to ugruntowało rolę SATA jako następcy dysków PATA (IDE) w komputerze stacjonarnym.
Oprócz tego, że jest znacznie szybszy niż starsze dyski PATA, SATA ma funkcje, których nie ma na tym pierwszym. Interfejs zaawansowanego kontrolera hosta wykorzystywany w dyskach SATA pozwala na takie funkcje, jak Native Command Queuing (NCQ), które jeszcze bardziej zwiększają prędkość dysków i możliwość podłączenia dysku do działającego już komputera; jest to tak zwana technologia hotplug lub hotswap, której nie ma na dyskach PATA. Funkcja dysków SATA hotplug umożliwiła również podłączenie zewnętrznych dysków SATA, podobnie jak dyski flash z portem USB, zamieniając dysk SATA w przenośny dysk o dużej pojemności. Dysk SATA może również zostać natychmiast skonfigurowany w macierzy RAID, jeśli płyta główna go obsługuje. Coś, co nie jest możliwe w przypadku napędów PATA, chyba że masz wyspecjalizowaną kartę RAID do obsługi.
Udowodniono, że przejście od równoległego do seryjnego jest bardzo korzystne. Dyski równoległe zaczynają powoli zanikać na rynku, ustępując miejsca wyższej wydajności i większej pojemności dysku SATA.
