Ton i intonacja
W lingwistyce (badaniu języka) ton i intonacja są często mylone ze sobą. To zamieszanie mogło wzrosnąć, ponieważ istnieje wiele innych pojęć z zakresu językoznawstwa, fonetyki i semantyki, takich jak objętość słowa i stres. Ale dla intonacji jest to raczej fluktuacja głosu. Będąc fluktuacją, charakteryzuje się ruchem w dół lub w górę głosu lub dźwięku.
Dźwięk jest pokazywany lub słyszany w tym, jak coś się mówi. Bardziej przypomina raczej postawę niż bycie wzorcem głosu. Jest to czyjś ogólny dźwięk, który może brzmieć radośnie, zdenerwowany, podekscytowany, zły lub ekstatyczny wśród innych nastrojów. Dlatego ton jest częścią pragmatycznej komunikacji. Oznacza to, że emocje mają duży wpływ na własny ton. Używając różnych tonów, słowa w zdaniu mogą mieć inne znaczenie poza prawdziwym pierwotnym znaczeniem tych słów.
Wracając do intonacji, kiedy dana osoba zadaje pytanie, intonacja jest zwykle wysoka na końcu pytania, aby oznaczyć pytanie. Wypowiadając zdania (przeciwieństwo zadawania pytań), zostajesz poproszony o wypowiedzenie pozytywnego zdania z wyższą intonacją, tak jak w gratulowaniu lub pochwalaniu kogoś za dobrze wykonaną pracę. W przypadku zdań negatywnych zawierających komunikaty, które nie są tak dobre dla odbiorcy, intonacja używana przez głośnik jest zwykle niska lub spada. Najlepiej można to zilustrować, gdy ktoś składa wyrazy współczucia swojemu krewnemu, który niedawno zmarł.
W odniesieniu do języków, język ojczysty danego kraju jest określany jako tonalny, jeśli używa stałych znaków do rozróżniania słów. Przykładami języków dźwiękowych są: japoński, mandaryński, tajski, szwedzki i kantoński. Wręcz przeciwnie, większość pozostałych języków świata jest klasyfikowana jako języki intonacyjne, które używają smoły semantycznie, jak między innymi angielski, niemiecki, hiszpański i francuski.
Podsumowując, intonacja i ton są dwoma rodzajami zmian wysokości dźwięku. Różnice w tonacji i intonacji sprawiają, że każdy język świata jest unikalny do tego stopnia, że oryginalne znaczenie zdania może zostać zmienione przez zwykłe przesunięcie tonów lub intonacji. Niemniej jednak, oba różnią się w następujących aspektach.
1. Ton jest nastawieniem lub jak ktoś brzmi, podczas gdy intonacja jest wzrostem i spadkiem głosu, dźwięku lub tonu.
2. W językach języki tonowe wykorzystują ustalone cele skoku, aby odróżnić każde słowo w przeciwieństwie do języków intonacyjnych, które używają tonu semantycznego, podobnie jak użycie słowa "stres", aby przekazać pytanie.
