Różnice między Amylopectin i Glikogenem

Amylopektyna vs Glikogen

Ludzie spożywają duży procent węglowodanów, który proporcjonalnie sięga nawet 60 procent. Może to być zadziwiająca kwota; potrzebujemy jednak energii dostarczanej przez węglowodany. Jeśli mamy wystarczająco dużo węglowodanów w naszym organizmie, możemy wykonywać nasze codzienne zadania. Specjaliści od żywienia zalecają nam jeść duże posiłki, szczególnie rano, ponieważ musimy mieć wystarczającą ilość węglowodanów, aby móc je spożywać przez cały dzień.

Głównie konsumujemy węglowodany w postaci skrobi. Istnieją dwa źródła energii, od których zależą ludzie, mianowicie amylopektyna i glikogen. Jakie są różnice między amylopektyną a glikogenem?

Jak już wspominaliśmy wcześniej, zarówno amylopektyna jak i glikogen są źródłami energii. Amylopektyna jest nierozpuszczalnym składnikiem skrobi, a glikogen jest rozpuszczalną formą skrobi. Amylopektyna należy do kategorii polisacharydów składających się z kilku długich łańcuchów rozgałęzionych cukru. Długość jego łańcuchów waha się od 2000 do 200 000 jednostek glukozy. Z drugiej strony rozgałęzia się pomiędzy co 20-24 cząsteczkami glukozy.

Amylopektyna jest produkowana przez rośliny, które mogą być przechowywane w ich owocach, nasionach, liściach, łodygach i korzeniach. Wśród naszych ulubionych potraw, które zawierają ten skrobiowy składnik, są: ziemniaki, ryż, kukurydza i wiele innych. Te cząsteczki skrobi, składające się z amylopektyny, nie są rozpuszczalne w wodzie. Aby móc rozbić amylopektynę, musimy podgrzać lub ugotować jedzenie. Ludzie mają również amylazę ślinową, enzym występujący w naszej ślinie, który pomaga również w rozkładaniu amylopektyny.

Czy wiesz, że amylopektyna zawiera około 80 procent cząsteczek skrobi w większości roślin? Jeśli zastanawiasz się nad strukturą amylopektyny, wygląda ona podobnie do glikogenu. Jeśli amylopektynę można znaleźć w roślinach, glikogen występuje u zwierząt, ponieważ jest to zwierzęcy polisacharyd magazynujący glukozę. Możesz mieć dawkę glikogenu z mięsa, jelit i wątroby zwierząt. Po zjedzeniu glikogen zamienia się w glukozę, dzięki czemu staje się ważnym źródłem energii.

Glikogen może być przechowywany w ludzkim organizmie, który wynosi 2000 kilokalorii. Kiedy jemy, ten poziom kilokalorii glikogenu jest odświeżany. Z kolei mamy stały dopływ energii. Zwierzęta, podobnie jak ludzie, muszą przechowywać glikogen w swoich ciałach. Chociaż kwasy tłuszczowe odgrywają ważniejszą rolę niż glikogen, nasz mózg potrzebuje wystarczającej podaży glukozy. Kolejną ważną kwestią jest to, że musimy regulować poziom glukozy we krwi.

Abyśmy mieli stały dopływ energii, musimy jeść odpowiednią ilość pokarmu. Potrzebujemy amylopektyny i glikogenu w naszym ciele, aby móc wykonywać funkcje organizmu.

Streszczenie:

1. Amylopektyna i glikogen są polisacharydami. Te polisacharydy są dla nas wielkimi źródłami energii. Amylopektyna jest nierozpuszczalną postacią skrobi, podczas gdy glikogen jest rozpuszczalną formą skrobi.

2. Wielkie źródła amylopektyny pochodzą z roślin, które obejmują: ryż, kukurydzę, ziemniaki i inne produkty skrobiowe. Z drugiej strony glikogen znajduje się w mięsie, jelitach i wątrobach zwierząt.

3. Aby móc rozpaść amylopektynę, musimy podgrzać lub ugotować nasze jedzenie. Nasza ślina, zawierająca enzym zwany amylazą ślinową, pomaga również w rozkładaniu amylopektyny. Z drugiej strony glikogen można łatwo rozpuścić w wodzie. Gdy rozpuszcza się w wodzie, przyjmuje postać glukozy. Innymi słowy, spożywanie roślin i zwierząt jako pożywienia jest bardzo ważne dla naszych systemów organizmu, aby uzyskać niezbędne składniki odżywcze, których potrzebują.

4. Rośliny mogą przechowywać około 80 procent amylopektyny, podczas gdy zwierzęta mogą przechowywać glikogen do około 2000 kilokalorii. Oba polisacharydy muszą być przechowywane w celu zapewnienia stabilnego i stałego dostarczania energii.