Ballada i Sonet

Przykład Ballad Poem

Ballad vs. Sonnet

Wiersze są formą sztuki literackiej, w której słowa są używane do estetycznego dostarczania lub odzwierciedlania znaczenia, lub po prostu historii z ludzkiego doświadczenia. Dwa z najbardziej popularnych rodzajów wierszy to ballada i sonet, które opowiadają historię i utrzymują określone schematy rymowania.

Balladę można uznać za narracyjną, popartą niezależną historią, często krótką i bogatą w obrazy, a nie w opisie. Może mówić o romansie, komedii, tragedii, a nawet historii. Często w muzyce wiele ballad wniosło znaczący wkład w muzykę od XVIII wieku. Wracając z pierwszych wieków, tłumacze i kompozytorzy ballad byli pieśniowymi poetami i dworskimi muzykami. Tak więc rytmiczna natura ballady, podobnie jak muzyka w jej nagiej formie, bardzo przemawia do serca. Były wtedy popularnie nazywane lirycznymi balladami. Przez lata znaczenie tego terminu powoli ewoluowało, podobnie jak w przypadku piosenki miłosnej.

Natomiast sonet jest sam w sobie znacznie liryczny. Nazwa pochodzi od włoskiego słowa "sonetto", co oznacza "małą piosenkę" lub "mały dźwięk" w celu uzasadnienia lirycznych zawiłości. Jego wczesna forma została opisana jako wiersz czternastu linii, ograniczony przez schemat rymów. Ta właściwość nadaje mu śpiewną jakość, nawet gdy słowa są po prostu czytane.

Przykład wiersza Sonet

Pod względem formy ballada jest mniej skomplikowana niż sonet. Standardową postacią dla niego jest siedmiokwadratowa siedmioramienna (opisana technicznie jako siedem zestawów nieakcentowanych, zestresowanych sylab na linię) w 4 zestawach, z drugą i czwartą linią przy rymie. Ostatecznie odchylił się on do wielu podklas pod względem formy. Przykładem jest włoska balata, charakterystyczna ze względu na klasyczny 4-3-4-3 rytm balladowego czterowierszowego. Sonet ma być bardziej rygorystyczną strukturą, ponieważ oczekuje się, że efekt liryczny będzie widoczny nawet w jego czystej formie. Jak na ironię, rzekomo surowe konwencje przekształciły się w wiele podtypów, nawet podczas wczesnych lat sonetu. Najbardziej znaczące z nich to: 1) sonet włoski lub Petrarkian, o standardowym wzorze abba, abba, 2) sonet z Occitana, ze schematem abab, abab, cdcdcd, 3) sonet szekspirowski (angielski), utrzymujący end-ryme of abab, cdcd, efef, gg, 4) sonat Spenseriana, z abab, bcbc, cdcd, ee pattern, i 5) Modern sonnet, często z 14 liniami i rytmami sonetowymi, choć bez regularnego sonetu.

Co więcej, ballady i sonety mają również pewne różnice w zakresie funkcji. Oprócz tradycyjnej ballady, która ma do niej dość poważny nastrój, znajduje się także ballada na żywo, która miała na celu informowanie i rozrywkę zwykłych uczestników wydarzeń oraz literacką balladę, która służyła jako artystyczne ujście dla elit społecznych i intelektualistów. Ballada jest również powiązana z operami i aktami muzycznymi. Dzisiaj identyfikujemy balladę jako kręgosłup piosenki miłosnej, i to poprzez tę formę nadal porusza ludzkie emocje, tak jak to miało miejsce w jej wczesnych latach. Z drugiej strony sonet znalazł swoje miejsce w sądach i spektaklach, których historia sięga średniowiecza. Używano go głównie do demonstrowania uczuć (istotnie istotnego elementu w koncepcji "dworskiej miłości"), czystego talentu artystycznego i literackiego oraz satyrycznego stanowiska w sprawach romantycznej miłości, postawy społecznej i polityki. Naturalnie sonet grał dużą rolę w spektaklach, najbardziej popularnym jest "Romeo i Julia" Williama Shakespeare'a. W dzisiejszych czasach sonet zachowuje te funkcje, ale w mniej ograniczonych formach. Widzimy to w pracach Pablo Nerudy, E. E. Cummingsa i Roberta Frosta, żeby wymienić tylko kilka.

Streszczenie:

1. Ballada jest narracją, a sonet ma charakter liryczny.
2. Ballada jest mniej skomplikowana niż sonet.
3. Ballady były powiązane z aktami muzycznymi i operami, a sonety były związane z sądami i zabawami.