Ataksja i apraksja

Ataxia vs apraksja

Zmiany neurologiczne zawsze były skomplikowane, ponieważ zrozumienie centralnego układu nerwowego i jego licznych ścieżek nie jest zwykłym spacerem. Ataksja i apraksja często są ze sobą zdezorientowane, ale są to dwa bardzo różne objawy neurologiczne.

Ataksja to znak neurologiczny, w którym dochodzi do utraty koordynacji mięśni. Jest to rodzaj zaburzenia ruchowego. Natomiast Apraxia to niezdolność do wykonywania złożonych, celowych ruchów, które już zostały przez daną osobę opanowane. Apraxia to brak wykonania zadania pomimo chęci i zdolności do wywołania ruchu. Apraksja jest nabytym zaburzeniem nerwów ruchowych z powodu niemożności zrozumienia poleceń. Ataksja jest spowodowana zmianami w móżdżku, ale apraksja jest spowodowana zmianami w mózgu. Ataksja jest postrzegana jako "ustępowanie mięśni", ale apraksja jest wynikiem braku impulsu motorycznego pomimo posiadania nienaruszonej siły mięśni i zdolności do tego. Ataksja jest oznaką stanu móżdżku, jest wynikiem zmiany w móżdżku, ale apraksja jest stanem klinicznym. Apraksję można również wytłumaczyć jako niezdolność do konstruowania odpowiednich (dobrowolnych) działań. Podczas gdy ataksja jest utratą funkcji czuciowych i ruchowych, apraksja jest brakiem tylko funkcji motorycznych, tj. Ruchów mięśni.

Przyczynami ataksji są zmiany w ośrodkowym układzie nerwowym, szczególnie móżdżku, ekspozycja na niektóre środki chemiczne, takie jak etanol, niedobór witaminy B12, dysfunkcja tarczycy, zatrucie promieniowaniem itp. Przyczyną apraksji jest uszkodzenie w mózgu.

Rodzaje ataksji to ataksja móżdżkowa, ataksja czuciowa i ataksja przedsionkowa. Ataksja móżdżkowa objawia się zaburzeniami chodu, trudnościami w balansowaniu, zaburzeniami w chodzeniu i innymi zaburzeniami motorycznymi, takimi jak drżenie i trudności w skrętach podczas chodzenia. Ataksja zmysłowa prowadzi do kołysania się osoby, gdy poproszono ją o stanie z nogami blisko siebie i zamkniętymi oczami, np. Znakiem Romberga. Wynika to z błędu w odbiorze proprio (orientacja ciała), który jest funkcją kanałów w uszach. Ataksja przedsionkowa wynika z patologicznych zmian w układzie przedsionkowym w uchu, co prowadzi do ataksji towarzyszącej nudnościom, wymiotom i zawrotom głowy.

Rodzaje apraksji to apraksja ideomotoryczna, apraksja konceptualna, apraksja mowy i apraksja konstrukcyjna. Ideomotor apraksja manifestuje się jako niezdolność do zaplanowania lub zakończenia dobrowolnych działań, takich jak zamykanie guzików koszulki itp. Konceptualna apraksja jest postrzegana jako pozbawiona umiejętności przemyślenia kroków wymaganych do wykonania jakiegoś działania. Ludzie dotknięci tym typem wymykają się rzeczom i robią rzeczy ostatnie i pierwsze. Przykładem tego rodzaju apraksji jest to, że osoba najpierw wkłada warzywa do garnka, a potem olej potrzebny do gotowania. Apraksja mowy występuje zarówno u dorosłych, jak iu dzieci. Zazwyczaj występuje u osób, które wcześniej miały zdolność mowy w stanie nienaruszonym. Obejmuje utratę już nabytych poziomów mowy. Zwykle wiąże się z błędami artykulacji podczas kadrowania zdań. Leczeniem ataksji jest fizjoterapia, terapia zajęciowa i leczenie zmiany powodującej ataksję. Leczenie apraksji to tylko fizykoterapia, fizjoterapia i terapia zajęciowa.

Streszczenie:

Ataksja to utrata kontrolowanych i skoordynowanych ruchów mięśni spowodowanych osłabieniem mięśni, natomiast apraksja jest niezdolnością do wykonywania celowych ruchów pomimo właściwej koordynacji i siły mięśni. W ataksji, osoba nie ma możliwości z powodu defektu ścieżek nerwowych, które krzyżują się w móżdżku, ale w apraksji trudno jest wykonać wszystkie skomplikowane ruchy zintegrowane.