Energia kinetyczna i energia potencjalna

W fizyce uważa się, że materia posiada dwa rodzaje energii "kinetycznej lub potencjalnej". Energia kinetyczna jest definiowana jako energia, którą obiekt wyświetla lub posiada z powodu jakiegoś ruchu lub działania. Z kolei energia potencjalna jest energią, którą obiekt posiada lub wyświetla z racji swojego stanu spoczynku.

Podczas gdy potencjalna energia nie jest związana z otoczeniem obiektu, energia kinetyczna jest całkowicie względna w stosunku do innych ruchomych lub nieruchomych obiektów w środowisku. Jeśli obiekt porusza się w środowisku, w którym poruszają się inne obiekty, przyspieszenie obiektu nie będzie w ogóle widoczne.

Na przykład, pocisk przechodzący obok osoby stojącej ma energię kinetyczną w ramie odniesienia osoby, ale ma zerową energię kinetyczną w ramie odniesienia pociągu jadącego wzdłuż niej. Istnieją jednak wyjątki od tej ramki odniesienia.

Słowo "kinetyczna" pochodzi od greckiego słowa "kinezy" oznaczającego ruch. Słowo "potencjał" do zdefiniowania energii zostało wymyślone przez szkockiego fizyka Williama Rankine'a w XIX wieku. Energia kinetyczna może również zostać przeniesiona z jednego poruszającego się obiektu na inny, gdy nastąpi kolizja lub kontakt. Tak nie jest w przypadku potencjalnej energii.

Energia potencjalna nazywana jest również "odzyskiwaniem energii", ponieważ zmusza obiekt do powrotu do pierwotnego stanu spoczynku. Potencjalna energia działa przeciwko dowolnej sile przemieszczenia, tak więc, na przykład, gdy obiekt jest podnoszony, próbuje powrócić do swojego pierwotnego stanu spoczynku przez siłę grawitacji. Energia, którą posiadał obiekt podczas ruchu, była energią kinetyczną i kiedy obiekt wraca do stanu spoczynku, energia zamienia się w energię potencjalną.

Ponieważ energia nie może zostać zniszczona ani stworzona, konwersja energii z kinetycznej na potencjalną i na odwrót jest podstawą funkcjonowania wszechświata.