PUSH i POP

Anonim

PUSH vs POP

Stos to struktura danych używana w programowaniu. Istnieją dwie podstawowe operacje, które można wykonać na stosie w celu zmodyfikowania jego zawartości, które nazywane są PUSH i POP. Główną różnicą między PUSH i POP jest to, co robią ze stosem. PUSH jest używany, gdy chcesz dodać więcej wpisów do stosu, podczas gdy POP służy do usuwania z niego wpisów.

Stos jest tak nazwany, ponieważ umieszcza poszczególne wpisy danych podobnie jak stos książek. Pierwszy z nich idzie na sam dół i możesz tylko dodawać lub usuwać przedmioty u góry stosu. Jeśli chcesz coś ze środka lub u dołu stosu, musisz najpierw usunąć wszystko na wierzchu, aby uzyskać żądany przedmiot. Jest to często określane jako struktura Last In, First Out lub LIFO.

Oprócz tego, w jaki sposób modyfikują stos, istnieją również różnice w komendach lub argumentach, które stosują, aby być specyficznymi. PUSH pobiera dwa argumenty: nazwę stosu do dodania danych i wartość dodawanego wpisu. Dla porównania POP wymaga tylko nazwy stosu, a wartość nie jest już istotna. POP automatycznie usuwa wpis na końcu stosu lub ostatnio dodany do niego.

Podczas dodawania zawsze istnieje punkt, w którym nie można już dodawać. Po wypełnieniu stosu i wydaniu innego polecenia PUSH pojawia się błąd przepełnienia stosu. Zasadniczo mówi ci, że stos nie może już pomieścić ostatniego PUSH. W przypadku protokołu POP występuje błąd niedomiaru stosu, gdy próbujesz wysłać POP do już pustego stosu. Błędy te w zasadzie informują o ograniczeniach stosu i mogą zostać przechwycone w celu zapewnienia alternatywy lub zapewnienia czystszego i bardziej informatywnego błędu dla użytkownika lub programisty.

Stosy są dość ważnymi narzędziami, mimo że są dość proste w programowaniu. Programy intensywnie wykorzystujące pakiety mają inne operacje oparte na PUSH i POP, które zapewniają lepszą funkcjonalność lub upraszczają często wykonywane zadania.

Streszczenie:

1.PUSH służy do dodawania przedmiotu do stosu, podczas gdy POP służy do usuwania przedmiotu ze stosu 2.PUSH przyjmuje dwa argumenty, podczas gdy POP tylko jeden