Serif i Sans Serif

Serif kontra Sans Serif

Biorąc pod uwagę, ile rodzajów czcionek jest dostępnych w zwykłym dokumencie, nie jest zaskakujące, że większość osób wybiera za każdym razem inny. Jednak większość ludzi nie zdaje sobie sprawy, że niezależnie od tego, ile czcionek istnieje, istnieją tylko dwie ogólne kategorie, do których mogą należeć: serif i sans serif.

Teraz może to być pierwszy raz, kiedy usłyszałeś o tym pojęciu i aby być całkowicie szczerym, osoby, które nie zwracają dużej uwagi na swoje czcionki, będą miały trudności z identyfikacją szeryfa z bezszeryfowego. Jest tak dlatego, że różnica jest tak mała, że ​​często pomijana jest na rzecz bardziej oczywistych cech czcionki.

Mówiąc prościej, czcionki serif są tymi, które mają "małe stopy", podczas gdy bezszeryfowy nie ma żadnych. Słowo "sans" pochodzi od języka francuskiego, co oznacza "bez". Przykłady typów serif-fontów obejmują Times New Roman i Garamond. Jeśli przyjrzysz się uważnie, okaże się, że istnieje mała prostopadła linia, która znajduje się w dolnych punktach litery, które są nazywane "stopami". Typy czcionek bezszeryfowych to Tahoma, Verdana i Arial.

Jakie jest więc znaczenie używania bezszeryfowego lub szeryfowego? Zazwyczaj gazeta wykorzystuje czcionkę bezszeryfową do tytułu nagłówków, a następnie wykorzystuje szeryf do treści artykułu. Rozumowanie jest dość proste: "stopy" pomagają czytelnikom pozostać na dobrej drodze podczas czytania artykułu. Podobno stopy działają jak przewodnik, który zapewniłby, że czytelnik nie będzie pomijał żadnej linii podczas czytania gazety. Z tego powodu większość książek z małymi nadrukami używa czcionek szeryfowych na swoich stronach.

Jednak dowody stojące za tymi ideałami są niejednoznaczne, a niektóre osoby twierdzą, że chociaż czcionki szeryfowe są łatwiejsze do odczytania i zrozumienia, staranne ustawienie liter może faktycznie rozwiązać problem. W niektórych przypadkach redaktorzy decydują się na użycie czcionki bezszeryfowej w treści swoich artykułów, niezależnie od wpływu na czytelność. Dzieje się tak dlatego, że uważają, że styl wygląda bardziej czysto i uporządkowany w porównaniu do czcionek "małych stóp".

Biorąc pod uwagę ich główny cel, nie jest zaskakujące, że szeryf nie jest praktykowany w pismach ręcznych. Istnieją jednak przypadki, w których umieszczenie "małych stóp" na liście byłoby w stanie je odróżnić tak, jak w przypadku litery "l" i "L."

Nawet Internet wykorzystuje różnicę między serif i sans serif. Biorąc pod uwagę, jak trudno jest czytać artykuły na ekranie, większość domen używa czcionek szeryfowych, aby upewnić się, że ich czytelnicy nie cierpią na zmęczenie wzroku.

Dlatego osoby, które zastanawiają się, jakiego rodzaju czcionki użyć, powinny rozważyć, jaki rodzaj czytnika będą mieć. Jeśli jest na blogu, czcionka serif byłaby idealna. Ale w przypadku reklam lub przyciągających wzrok tytułów, sans serif to idealny wybór.

Pochodzenie czcionek szeryfowych jest nadal kwestią sporną, chociaż większość sądzi, że została ona zapoczątkowana przez Rzymian. Powszechnie akceptowanym rozumowaniem stylu szeryfowego jest to, że pędzel zaznacza się naturalnie na końcu udaru, tworząc efekt "małych stóp". Czcionki szeryfowe dzielą się dalej na kilka kategorii: stary, szeryfowy, przejściowy i nowoczesny.

Streszczenie:

1. Czcionki Serviceif mają "małe stopy", podczas gdy sans serif nie ma żadnych.

2. Czcionki serwerowe zawierają czcionkę Times New Roman.

3. Czcionki bez czcionek Serif to Verdana, Tahoma i inne.

4. Usługa ta jest najczęściej używana w przypadku artykułów prasowych lub książek z drobnymi drukami.

5. Czy szeryf jest używany do dużych wydruków, takich jak nagłówki gazet.