Pępowina i łożysko
Dla kobiet poród jest najwspanialszą rzeczą, jaka może się wydarzyć w ich życiu. Według badań statystycznych co minutę rodzi się dokładnie 255 dzieci. Naprawdę zastanawiam się, jak życie może powstać z połączenia dwóch komórek ludzkiego ciała. W czasie, gdy dziecko znajduje się w łonie matki, prawdopodobnie można zadać pytanie: "Jak tam dziecko może przetrwać?".
Istnieją dwie rzeczy, które są wyłącznie odpowiedzialne za zapewnienie przetrwania niemowlęcia w łonie matki, a to jest łożysko i pępowina.
Łożysko to narząd (o wielkości normalnej pięści), który łączy pączkujący płód z ścianą macicy, aby ułatwić wchłanianie składników odżywczych, wymianę gazową i eliminację odpadów, z pomocą dopływu krwi matki. U ssaków pępowina łączy płód z łożyskiem.
Łożysko jest gąbczastą masą ciała, która pochłania tlen i substancje odżywcze z krwi matki, które następnie są przekazywane dziecku przez pępowinę. Z kolei pępowina, nazywana czasem "sznurkiem porodowym", to zestaw żył itp., Który przenosi je do płodu.
Podczas porodu łożysko jest uwalniane z macicy z powodu zmian chemicznych zachodzących podczas porodu i jest usuwane z matki przez pociągnięcie pępowiny. Można powiedzieć, że właśnie stąd pochodzi pokarm dla dziecka. Z drugiej strony, gdy dziecko się rodzi, pępowina jest przyczepiona do pępka i musi być odcięta. Pępowina jest rurką przymocowaną zarówno do łożyska, jak i pępka dziecka.
Twój pępek jest pozostałością pępowiny, która zostałaby odcięta od łożyska wkrótce po urodzeniu. Łożysko i sznur są wyrzucane, a kikut przewodu wystający z pępka skurczy się i odpadnie po kilku dniach, pozostawiając kształt pępka, który teraz masz.
Życie jest rzeczywiście cudowną rzeczą, a kto by pomyślał, że te dwie rzeczy, które składają się z drobnych komórek, mogą przynieść i wesprzeć nowe życie.
Streszczenie:
1. Łożysko jest miejscem, w którym znajdują się składniki odżywcze dla dziecka, podczas gdy pępowina służy jedynie jako łącznik między dzieckiem a łożyskiem. 2. Łożysko zostaje odrzucone po porodzie dziecka, podczas gdy część pępka nadal pozostaje na niemowlęciu, ale wkrótce również usycha.
