Różnice między uretanem i poliuretanem

Każdego dnia używamy kilku produktów wykonanych ze związków organicznych, które mają wpływ na nasz styl życia. Uretan i poliuretan są pierwszymi z nich. Wielu uważa, że ​​jedyną różnicą pomiędzy tymi dwoma jest to, że poliuretan jest wytwarzany przez łączenie organicznych jednostek uretanowych. Jak widać na poniższym obrazku, istnieją jeszcze inne różnice, nawet jeśli nazwy są czasami zastępowane.

Uretan

Uretan to syntetyczny związek krystaliczny stosowany w produkcji pestycydów, fungicydów, kosmetyków i farmaceutyków. Wcześniej był uważany za skuteczny anestetyk weterynaryjny. "Karbaminian etylu" i "etylouretan" są synonimami uretanu. Chociaż produkty poliuretanowe można ogólnie określić jako "uretany", poliuretan nie jest wcale taki sam jak karbaminian etylu (zwany uretanem). Poliuretany nie zawierają karbaminianu etylu i nie są z niego produkowane. Uretan to tylko grupa chemiczna, a poliuretan to materiał składający się z kilku grup uretanowych. Te jednostki uretanu mają określoną liczbę atomów tlenu, azotu, węgla i wodoru ułożonych w określony wzór.

Uretan otrzymuje się w wyniku reakcji chemicznej poliolu i izocyjanianu. Może być formowany w dowolną żądaną formę lub typ za pomocą metody "odlewania otwartego" lub "kompresji". Chociaż każdy produkt jest różny w zależności od jego struktury chemicznej i niezależnie od tego, czy jest to plastik, lakier czy klej, wszystkie z nich zawierają uretany. Produkt wykonany z poliuretanu oznacza tylko, że zawiera wiele uretanów. Jednak uretan nie jest składnikiem farb. Ponadto uretanu nie można uznać za właściwy opis użytych w nim żywic.

Uretan jest twardym i twardym polimerem. Tworzywo z uretanu jest trwałe i stabilne i ma lepsze właściwości kompresyjne. Jest odporny na zadrapania, ozon, tlen itp. I utrzymuje swój kształt i rozmiar przez długi czas. Uretan jest bezwonny i bezbarwny, ale ma gorzki smak. Ponieważ jest wysoce toksyczny, jego stosowanie w farmaceutykach już zmniejszyło się. Odkryto, że u osób przyjmujących leki o zawartości uretanu mogą wystąpić mdłości.

Poliuretan

Poliuretan to polimer zawierający grupy uretanowe w łańcuchach. Jest zdolny do polimeryzacji z kilkoma grupami karbaminianowymi w celu uzyskania różnych poziomów chemicznych i wilgoci. Poliuretan jest powszechnym terminem przypisanym do klasy polimerów wytwarzanych przez skomplikowany proces syntezy między izocyjanianami i poliolami. Jakość polimeru zależy w dużej mierze od właściwości chemicznych, jak również od ilości jego składników, wraz z warunkami przetwarzania. Poliuretan jest podatny na biodegradację z powodu mikroorganizmów.

Poliuretan został po raz pierwszy wprowadzony w roku 1937 przez profesora dr Otto Bayera poprzez jego wynalazek "procesu poliaddycji diizocyjanianu". Opracowany przez niego polimer miał większe zalety w porównaniu z tworzywami sztucznymi uzyskanymi z polimeryzacji olefin. Podczas drugiej wojny światowej rozwój polimeru ograniczono do elastycznych pianek i włókien. Efektem była odzież odporna na działanie gorczycy i gazu, wykończenie samolotów o wysokim połysku oraz odporne na korozję powłoki do drewna, metalu i muru. W 1954 r., Kiedy rozpoczęła się wielkoskalowa produkcja elastycznej pianki poliuretanowej, utorowała ona drogę do odnowienia entuzjazmu do wymyślania wielorakich zastosowań poliuretanów. W późniejszych latach rozwinęło się tysiące zaawansowanych produktów poliuretanowych i odmian uretanu, mianowicie liniowe, nadające się do odlewania, mielone, termoplastyczne, komórkowe, natryskowe, poromeryczne i spandeksowe poliuretany.

Poliuretan jest obecnie szeroko stosowany w produkcji leków, samochodów, produktów przemysłowych, takich jak pokrycia podłogowe i ścienne, izolacja domów, masywne tworzywa sztuczne, rolki drukujące itp. Jest odporny na uderzenia i ścieranie i jest doskonałym substytutem plastiku, gumy, i stal. Rozszerzony poliuretan jest gąbczasty i odkształcalny i nadaje się do wykonywania poduszek, materacy i siedzeń samochodowych. Nie jest łatwo podatny na blaknięcie kolorów, grzyb, ciepło, utlenianie, rozpuszczalniki, olej lub kwas.