Zanik i dystrofia
Zanik i dystrofia
Czym są atrofia i dystrofia?
Zanik i dystrofia są terminami związanymi z funkcjonowaniem mięśni. Zanik mięśni to marnowanie mięśni z powodu utraty tkanki, a dystrofia mięśniowa to grupa chorób mięśni, które mają słabość mięśniową i prowadzą do zmniejszenia ruchliwości. Dystrofia mięśniowa powoduje osłabienie, a osoba staje się stopniowo niepełnosprawna, ponieważ traci siłę ruchu.
Różnica między przyczynami
Zanik mięśni jest postrzegany jako wynik starzenia się lub chorób takich jak polio, ciężkie niedożywienie, zespół Guillain Barre, oparzenia i atrofia neuropatyczna. Dystrofia mięśniowa jest dziedziczona dziedzicznie i zwykle ma mutację genetyczną u podstaw. Wiele z nich powstaje w wyniku nagłych zmian mutacyjnych po napromieniowaniu. Zanik mięśni jest dwojakiego rodzaju. Jeden z nich obejmuje atrofię zanikową, w której obserwuje się zanik po dłuższym okresie nieobecności konkretnego mięśnia lub grupy mięśni. Występuje głównie u pacjentów obłożnie chorych, z siedzącym trybem życia, w śpiączce, pacjentach po udarze, złamaniach i niedożywieniu. Inną odmianą jest zanik neurogenny, występujący po uszkodzeniu nerwu zaopatrującego zespół mięśni. Atrofię widać w tej grupie mięśni.
Różnica między prezentacjami
Objawy atrofii polegają na tym, że mięśnie mogą stać się hipotoniczne (tj. Tracą napięcie i napięcie), są wiotkie mięśnie, osłabienie, utrata siły i siły w mięśniach oraz ogromna utrata tkanki, która jest cechą atrofii. W dystrofii mięśniowej następuje stopniowe i postępujące wyniszczenie mięśni, słaba siła mięśni prowadząca do zmniejszenia ruchów, niezdolność do chodzenia, zmieniony chód, powtarzające się upadki i urazy, trudności w rozpoczęciu ruchu, gdy mięśnie tracą moc, przerośnięte mięśnie łydek i ograniczone zakres ruchów stawów. W końcu są wspólne przykurcze, gdy osoba staje się całkowicie nieruchoma. Przykładami dystrofii mięśniowej są dystrofia mięśniowa Duchenne'a, dystrofia mięśniowa Beckera, itp. Wreszcie, wraz z wiekiem, występują powikłania oddechowe i sercowe powstające w wyniku osłabienia mięśnia oddechowego i serca. Te są w większości śmiertelne. Różnica w traktowaniu
Zanik można uniknąć poprzez regularne ćwiczenia i ciągłe używanie wszystkich zestawów mięśni. Poprawa odżywiania i zmiany stylu życia spowodują w końcu odwrócenie atrofii mięśni u osób, które nabyły ją z powodu udaru, oparzeń, złamań itp. Dystrofia jest genetyczna i dlatego nie można jej odwrócić. Dostępna jest również bardzo niewielka ilość leczenia dystrofii mięśniowej innego niż łagodzenie bólu w przypadku bólu mięśni. Fizjoterapia i terapia zajęciowa pomogą utrzymać pacjenta z dala od przykurczów. Przydają się pewne operacje korygujące i stosowanie urządzeń ortopedycznych, takich jak aparaty ortodontyczne w celu poprawy ruchliwości za pomocą wsparcia. Jedynymi lekami przydatnymi w dystrofiach mięśniowych są sterydy, ponieważ są to schorzenia końcowe, bez rzeczywistego wyleczenia. Leczenie atrofii odbywa się w regularnych ćwiczeniach pod kierunkiem lekarza. Ogólnie zaleca się wykonywanie ćwiczeń pod wodą, aby zmniejszyć opór i obciążenie słabych mięśni. Później opinia dietetyka jest niezwykle pomocna i obie powinny być dobrze przestrzegane. Rokowanie dla atrofii mięśniowej jest dobre, ponieważ osoba jest normalna i oprócz tego, że jedna grupa mięśni może dobrze wykorzystać resztę mięśni, podczas gdy w dystrofii rokowanie jest złe, ponieważ pacjent pogarsza się i ostatecznie staje się nieruchomy. Streszczenie: Zanik mięśniowy jest łagodną dolegliwością w porównaniu z dystrofią mięśniową, która jest bardziej zagrażająca życiu. Podczas atrofii jest zwyrodnienie mięśnia lub utrata masy, dystrofia jest poważnym osłabieniem z powodu braku białek mięśniowych pomimo widocznie powiększonych mięśni. Powikłaniem dystrofii mięśniowej może być zatrzymanie oddechu lub zatrzymanie akcji serca ze względu na intensywne osłabienie mięśni i należy dołożyć starań, aby uniknąć takich powikłań.
