TLC i GLC

TLC vs GLC

"TLC" i "GLC" to dwie techniki w chromatografii, akt oddzielania mieszanin na poszczególne składniki za pomocą technik laboratoryjnych. Chromatografia obejmuje dwie fazy w swoim arsenale technik; faza ruchoma i faza stacjonarna. Faza ruchoma "dostarcza" i oddziałuje ze związkiem, podczas gdy faza stacjonarna ma miejsce, gdy mieszaniny zostają rozdzielone.

"TLC" oznacza "chromatografię cienkowarstwową", a "GLC" oznacza chromatografię gaz-ciecz. Obie techniki są w stanie oddzielić składniki mieszaniny, zidentyfikować związek, określić czystość substancji i monitorować postęp reakcji mieszaniny.

Specyficzne cele TLC i GLC

Obie techniki nie są jednakowe pod wieloma względami, a różnice są rażące. Chromatografia cienkowarstwowa (TLC) ma na celu oddzielenie ciał stałych i niektórych cieczy. Technika ta w szczególności wykorzystuje ciecze w fazie ruchomej i ciała stałe w fazie stacjonarnej. Faza stacjonarna ma cienką warstwę chłonną, która pomaga w sortowaniu mieszaniny. Istnieje inna forma TLC, która nie ma znanego odpowiednika w GLC, i to jest HPTLC, skrót od wysokosprawnej chromatografii cienkowarstwowej.

Natomiast chromatografia gaz-ciecz ma za zadanie oddzielić gazy. Technika ta wykorzystuje gaz jako fazę ruchomą, a ciecz jako fazę stacjonarną. GLC jest wywoływane przez różne nazwy; chromatografia gazowa, chromatografia w fazie gazowej i chromatografia gazowa - spektrometria masowa.

Różnice w klasyfikacji

Chromatografia cienkowarstwowa jest klasyfikowana jako technika dla kształtu złoża chromatycznego, szeroko stosowanej techniki, która jest często stosowana w różnych miejscach w laboratorium. Z drugiej strony, chromatografia gaz-ciecz jest klasyfikowana jako technika na podstawie stanu fizycznego fazy ruchomej. Technika ta jest głównie wykorzystywana w chemii analitycznej, biochemii, badaniach chemicznych i chemii przemysłowej.

Różnice w wymaganiach użytkowania

TLC można stosować do prostych materiałów, takich jak zlewki, szkiełka zegarkowe i cienkowarstwowa płytka chromatograficzna (z absorbentem). W międzyczasie chromatografia gaz-ciecz wymaga specjalnego sprzętu znanego jako chromatograf gazowy lub separatora gazu. W chromatografii gazowej ekstrakcja odbywa się w zamkniętej przestrzeni, a płynna faza stacjonarna jest rozmazana na ściankach pojemnika. Istnieje również współczynnik temperatury podczas wykonywania chromatografii gazowej.

Streszczenie:

1. Chromatografia jest procedurą laboratoryjną do ekstrakcji składników mieszaniny.
2. Chromatografia cienkowarstwowa i chromatografia gazowo-cieczowa, jak sugerują ich nazwy, to dwa rodzaje chromatografii. Oba używają dwóch rodzajów faz, fazy ruchomej i fazy stacjonarnej.
3. Oprócz oddzielania mieszanin obie techniki mogą również określać czystość substancji i identyfikować związek z mieszaniny.
4. Stany materii uczestniczące w obu chromatografiach są różne, gdy działają w fazie ruchomej i stacjonarnej. W chromatografii cienkowarstwowej faza ruchoma jest cieczą, podczas gdy faza stacjonarna jest ciałem stałym. W przeciwieństwie do tego, chromatografia gazowa wykorzystuje gaz w fazie ruchomej i ciecz w fazie stacjonarnej.
5. Kolejną różnicą jest rodzaj materii, którą techniki mogą oddzielić. W chromatografii cienkowarstwowej związki są zwykle ciałami stałymi i pewnymi cieczami. Tymczasem chromatografia gaz-ciecz oddziela gazy.
6. Nazwy technik również pochodzą z samych procedur. Chromatografia cienkowarstwowa jest tak nazwana, ponieważ jej charakterystyka fazy stacjonarnej jest stała z dodanym absorbentem. Natomiast nazwa chromatografii gazowo-cieczowej pochodzi od dwóch stanów materii zaangażowanych w jej mobilne i stacjonarne fazy.
7. Wykonanie chromatografii cienkowarstwowej może być elastyczne. Ważnym wymaganiem jest cienkowarstwowa płytka chromatograficzna. Chromatografia gazowa jest bardziej złożona i wymaga użycia specjalnej maszyny zwanej chromatografią gazową. Chromatografia gazowa wykorzystuje separator gazowy.